Yalnızlaşmıştık, giderek daha da yalnızlaşıyoruz.
Biz yalnızlaştıkça gelen vuruyor, giden vuruyor. “Kim vurdu”ya gidiyoruz.
Elimiz kolumuz bağlanmış, ölümümüzü izliyoruz.
Dostlarımız birer ikişer terk ediyor bizi. Mısır için yokuz, Libya için yokuz, İsrail için yokuz. İran için yok olmaya adayız. Geriye kala kala Azerbaycan ile Pakistan kalıyor, bir de Irak ve Suriye’nin yenikleri.
İçimizdeki ve dışımızdaki Kürtlerle savaş halindeyiz.
Rusya ile dostluğumuz düşmanlığa dönüşmüş.
“Dost ve müttefikimiz” ABD karşısında inandırıcılığımızı yitirmişiz. AB ile de keza öyle.
Ha bir de Suudi Arabistan’la Katar var, olası bir Suriye harekâtında birlikte olacağımız.

*** 

Ekonomimiz durmuş. Kişi başına düşen yıllık gelirimiz sekiz yıldır yukarıya doğru bir milim oynamadığı gibi tam tersine aşağıya çekiliyor. “Orta gelir” tuzağında debeleniyoruz.
Turizmimiz çöküyor. Tekstilcilerimiz, dericilerimiz kan ağlıyor.
Enflasyon yükseliyor.
İşsizlik yükseliyor.
Etten bakliyata, yağdan peynire, doğalgazdan elektriğe her şey ateş pahası…

*** 

İnsanlar korkutulmuş, susturulmuş. Kimse ağzını açamıyor.
Doğruyu yazan gazeteciler zindana tıkılıyor.
Hukuk ayaklar altında.
Meydan, yaşadığımız tüm kötülüklerin müsebbibi olan iktidarın kalemşorlarına kalmış. Ağız birliği etmişler, savaş çığırtkanlığı yapıyorlar. Umutları Suriye ile savaşmamıza kalmış. İktidarı kışkırtıyorlar. Olası bir savaşın “başkomutanı” Cumhurbaşkanı olacak. Sonra gelsin “Başkanlık”, gelsin “tek adamlık”.
Bunu hayal ediyorlar.

*** 

Ölüme, ölümlere bir türlü doymuyorlar.
Reyhanlı, Diyarbakır, Suruç, Sultanahmet;
1. Ankara, Lice, Nusaybin, Sur, İdil, 2. Ankara kıyımları, yüzlerce asker ve sivilin ölümleri, geride kalanların dinmek bilmeyen gözyaşları onlara yetmiyor. Daha fazla, çok daha fazla ölüm istiyorlar.
Yıllardır “Aman” dedik, “Ortadoğu bataklığına sürüklenmeyelim, bir saplandık mı bir daha çıkmamız kolay değil!”
Dinletemedik sözümüzü. Hırsların aklın önüne geçmesi sonucu şimdi bir diz boyu içindeyiz bataklığın. Yavaş yavaş ortasına doğru çekiliyoruz.
Ama hâlâ silkelenip aklımızı başımıza toplamak için, bataklıktan kurtulmak için bir şansımız var.
Cumhuriyetimizin fabrika ayarlarına dönüp yüzümüzü Batı’ya çevirmek… Bunun için genel greve mi gideriz, milyonlar olup sokaklara mı dökülürüz? Bilemiyorum ama halk olarak mutlaka bir şeyler yapmamız gerektiğine inanıyorum.
Daha fazla ölmeyelim, hayatta kalıp insanca yaşayabilelim, kahredici yalnızlığımızdan kurtulalım diye…