Yeni uyandılar “demokrat yazarlar...”

Kendilerine öyle diyorlar ne de olsa...

*

Heceleseler, demokrasinin ilk hecesidir:

“De...”

Süleyman Demirel, saçını başını yolup buna “Konuşan Türkiye” diyordu...

Demokrasinin ilk şartı yani...

Şimdi anlıyorlar...

“De” göreyim...

*

“Demokrat yazarlardan” Hasan Abi daha önceki gün yazdı:

“Tayyip Erdoğan, maşallah, Zaloğlu Rüstem gibi. Elinde koca bir pala, ya Allah bismillah deyu, durmadan her yana sallıyor kelle almak için... İyi ki son haftalarda denizlerdeydim. Yoksa arada benim kelle de kazaya gidebilirdi. Sayın Başbakan; ne bu şiddet, bu celal?.. Dilin kemiği yoktur ama bu kadarı da olmaz...”

*

Aynen öyle...

Ama dokuz sene geç kaldınız demokrat yazarlar...

Artık köşelerinizde ya da (arada bir çıkabilirseniz) ekranlarda bu tür eleştirilerin hiçbir anlamı yok...

Çünkü atı alan geçti Üsküdar’ı...

Ne yargı kaldı, ne hukuk kaldı, ne mahkeme kaldı, ne adalet kaldı....

Ne laiklik...

Ne insan hakları...

Ne ifade özgürlüğü...

Bunların hiçbiri yoksa, “de” bakalım; demokrasi mi olur?..

*

Niye bu kadar geç kaldınız?..

Bu zaman içinde ne yıkımlar, ne yok edişler, ne bitirişler, ne zulümler, ne acılar, ne gözyaşları gelip geçti önünüzden...

Anlamadınız...

Dokuz yıl görmediniz...

Öyle mi?..

*

İkinci hecesi demokrasinin:

“...mok...”

Öyle oldu işte...

Anadolu’da buna “moka sardı” da derler...

*

Üçüncü hece “ra”nın aslında “rap” olduğu şüphesiydi sizinki...

“Rap rap” korkusu diyelim...

Oysa (bana şimdi yine rütbe söyletmeyin) işte “rap”ın “p...”sı tutuklu hapiste...

Ama yakın tarihimizde demokrasinin bu kadar yerlerde süründüğü, bu kadar yok olduğu bir dönem gören, bilen var mı?..

*

Ne diyebilirim ki size...

Geç uyandınız...

Son hecesi “si...” ya...

Artık oraya kadar bile, hükmü yok yazdıklarınızın...