Taşralı çocukluğumun İstanbul’u

Bir masal şehriydi benim için;

Bir düştü, bir hayal, ulaşılmaz,

“Hayal Şehir”i Yahya Kemal’in.

Sonra gün geldi, o hayaller

Gerçek oldular benim için de:

Bebek’te, Cihangir’de, Üsküdar’da,

“Kandilli’de eski bahçelerde”…

Fatih’ten, Eyüp’ten, Balat’tan,

Kocamustapaşa’dan geçtiğim oldu;

Fikret’in, Âkif’in, Nâzım’ın

Tanıdım “ücra ve fakir İstanbul”unu…

“Ağlar çekilirken dalyanlardan”

Orhan Veli’den şiirler okudum.

Ben de bu şehrin bir şairi

Bir oğlu olmayı özlüyordum.

Cahit Sıtkı’nın, Necatigil’in

Beşiktaş’ı; Burgaz’ı Sait Faik’in,

Canımız, gözbebeğimiz, İstanbul’umuz,

Sevgilisi bütün şairlerin.

Şimdi bu güzeller güzelimizi,

Hayallerimizin prensesini,

Şiirsiz, ruhsuz bir sanal şehre

Dönüştürecekler, öyle mi?

Hayır, buna geçit vermeyeceğiz

Onun can evinden vurulmasına;

Karşı koyacağız, direneceğiz,

Şiirle, umutla, inatla.

Dünün, bugünün, yarının

Bütün şairleri adına.

3 Nisan 2021