Muhalefet blokunun cumhurbaşkanı adayının kim olacağı sorusu artık Türkiye’de değil, uluslararası alanda da merak konusu olmaya başladı. Olası isimler, zorlanacakları durumlar ve adaylığında sağlayacakları kolaylıklar yönünden irdeleniyor. Nesnel yönleriyle öne çıkan, kişisel yaklaşım sergileyenler var. Biz olabildiğince nesnel verileri ve izlenimlerimizi sıralamaya çalışalım.

Önce zamanlama… Muhalefetin cumhurbaşkanı adayı, kesinlikle haziran ayından önce açıklanmayacak. Bu tarihten sonra ise gelişmelere göre tavır sergilenecek. “Sonbaharda açıklayalım” yaklaşımları var, “Seçim kararını bekleyelim” diyenler var. Şu bilgiyi de verelim: ana muhalefet partisi CHP, seçimin ne zaman yapılacağı sorusunu izlemek için ekip oluşturmuş durumda ve ciddi şekilde veriler üzerinden çalışıyor, olasılıklar değerlendiriliyor.

Peki, Erdoğan’ın rakibi kim olacak?

Bu soruya anlık ve olasılıklar üzerinden yanıt verilebilir. Çünkü geleceği bire bir öngörme yeteneğimiz yok.

Şu an adaylık için adı en çok öne çıkan kişi CHP lideri Kılıçdaroğlu. İki kere özveride bulundu. Önce Ekmeleddin İhsanoğlu, ardından Muharrem İnce’nin adaylığını onayladı. Bu alçakgönüllülüğü gösterecek başka lider var mı, emin değiliz. Zaten muhalefetin adayı konusunda CHP ve Kılıçdaroğlu’na rağmen karar alınması olanaksız. Elektrik faturasını ödemeyeceğini açıklaması, “Ülkemin yoksulları, yok sayılanları için bir yola çıktım” söyleminin akıllara getirdiği değerlendirme, “Kılıçdaroğlu artık aday” şeklinde… Etkili tavrı, enflasyon, göçmen konularında karşılık buldu. Bu tutum anketlerdeki ibresini de yukarıya çevirdi. Kamuoyunun Kılıçdaroğlu algısını yükseltmek için çalışmalar sürüyor. Bu çalışmaların sonucunda bir değerlendirme yapılacağı kesin. Partide yaygın bir görüş de şöyle:

“Geçmiş dönemde ülkenin iyi yönetilmediğini topluma anlatmaya çalışıyorduk. Ancak artık işimiz daha kolay. Vatandaş, her türlü zorluğu derinden hissederek yaşıyor. Muhalefet adayının kazanma sorunu yok. Koşullar hazır, sürecin iyi yönetilmesi gerekiyor.”

Bu değerlendirme, iktidardaki muhafazakâr çevrelerce “mezhep vurgusu” üzerinden getirilen çağdışı gerekçelere de yanıt içeriyor.

Aday olarak öne çıkanlardan İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu’nun popülaritesini bayram süresince de gözlemledik. İmamoğlu, “Erdoğan’ın kalesi” olarak nitelenen Doğu Karadeniz’de yoğun ilgi gördü. Kendisine, Kürt seçmenin olumlu bakışının kırılması için olmadık suçlamalar yöneltiliyor. Yandaş basının hedef yapması, bir anlamda İmamoğlu’nun işine geliyor. Kılıçdaroğlu’na “kurumsal saygısını ve parti terbiyesine uyacağını” net bir şekilde ortaya koydu. Ancak hep akıllarda olacak.

Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Mansur Yavaş, CHP’nin muhafazakâr-milliyetçi kesimden en çok ilgi gören isim. İsmi üzerinden adaylık konuşulmasını sevmiyor ve istemiyor ancak Anadolu’da her geçen gün adı daha çok anılır oluyor. Sade yaşamı ve çalışma tarzı birçok kesimde karşılık buluyor. Son ana kadar bu tutumu sürecek gibi.

İKTİDAR PARTİZANLIĞI

İki belediye başkanının adaylığını sakin kafayla yorumlayan bazı CHP’liler şu değerlendirmeyi yapıyor:

“Ne kadar isabetli kişilerin belediyelere aday gösterildikleri ortada. Görüyorsunuz aday sorunumuz yok. Ancak aday gösterilmeleri durumunda Türkiye’nin ilk iki büyük belediyesinden biri iktidara teslim edilecek. İktidar partizanlığının belediye olanaklarını nasıl kullanacaklarını bir düşünsenize… Devletin maddi zorluklar içinde olduğu bir dönemde, iktidara ‘Al seçim döneminde can suyu olarak kullan, her türlü partizanlığı yap’ demek anlamına gelmez mi?”

Bu değerlendirmeler elbet yakın bir zamanda karara dönüşecek. Ancak kamuoyu ölçümlerinin henüz başındayız. Ölçümler netleşmeye, kemikleşmeye başladıktan sonra karar verilecek.