Toplamda 24 il. Adıyaman’dan Kars’a, Kilis’ten Van’a… CHP bu bölgede zayıf. Bu illerin toplam milletvekili sayısı 126, CHP ise ikisi Gaziantep’ten olmak üzere 8 milletvekiline sahip. CHP’nin bu illerde en çok oy aldığı il yüzde 26.3 ile Tunceli. En düşük oy aldığı il ise yüzde 1.9 ile Batman. 24 ilde 7 milyon 802 bin 397 seçmen var. CHP’nin bölgedeki üye sayısı 90 bin 826. En çok üyesi 20 bin ile Gaziantep, en az üye sayısı Siirt’te. Onu Iğdır ve Kilis izliyor. Muhalefet cephesini örgütleyen ve iktidarı hedefleyen CHP’nin bu bölgede kesinlikle yükselmeye, oylarını artırmaya gereksinimi var. İşte bu amaçla partide Genel Başkan Yardımcısı Oğuz Kaan Salıcı’nın başkanlığında bir “Doğu Masası” oluşturuldu. Bu birim çalışmalarına başladı. 24 il 21 parti yöneticisi arasında paylaştırılmış. Herkes sorumluluk alanında bulunan iller üzerine çalışıyor.

Çalışma sistematik. Ön alan araştırması yapılıyor; il ya da ilçedeki örgütün durumu, üye sayısı, bölge halkına hitap etme, yeni üye kazanma ve tabanı genişletme potansiyeli ayrıntılı olarak araştırılıyor. İl ya da ilçedeki kanaat önderleri, sivil toplum örgütleriyle görüşme yapılıyor. Partinin izlemesi gereken yol belirleniyor. Karar verildikten sonra gerekirse yönetimler de değişecek şekilde çalışma başlıyor. Birkaç ilçede uygulama başladı. 

UMUT VAR MI?

Yukarıda CHP’nin illerdeki durumuna ilişkin bazı verileri sıraladık. Şimdi bu bölgedeki muhalefetin durumuna göz atalım. Muhalefetin durumu en net olarak 2017 referandumunda ortaya çıkıyor. Hayır oylarının, yani en geniş anlamda CHP’ye oy verebilecek kitlenin en düşük olduğu yer yüzde 26 ile Kahramanmaraş. 24 ilin 10’unda hayır oyları yüzde 50’nin üzerinde. Ancak kategorik bakışın dışına çıktığımızda bu illerin çoğunda HDP’nin güçlü olduğu gerçeği önümüze çıkıyor.

O zaman akla, “Bu illerde hedef kitle kim, CHP hangi partinin seçmeni üzerinden kendisine yer açmaya çalışıyor” soruları geliyor. Biz de bu soruları bölgede aktif çalışan Doğu Masası üyelerine sorduk. Türkiye’nin geneli için geçerli olan, “Siyaseti ya ideoloji ile ya da ekonomik güçle yaparsınız” saptaması bölge için daha da gerçekçi oluyor. CHP’nin sert ideolojik söylemi yok. Bir ekonomik gücü yönlendirmesi zaten söz konusu değil. Geriye tek şey kalıyor: Umut. AKP’nin yıprandığı ve CHP’nin iktidara gelebileceği beklentisi uç verince hareketlilik başlamış. İktidarın beklentisini karşılayamadığı gruplar, CHP ile temas için harekete geçmiş. Bölge üzerine çalışan partililer gözleri parlayarak bu tespiti yapıyor. “Bazı bölgelerde kitlesel katılım gerçekleştiriyoruz. Üye tabanı genişliyor. Bize aktif katılan, destek verenler var, görünce yaklaşan selam verenler var, bir de selam gönderenler var” değerlendirmesini yapıyorlar.

CHP’nin bölgede güçlenmesi için alanda siyasal çalışmanın sürdürülmesi şart. Uzaktan selam gönderenler başka türlü yakınlaşmaz.

SAADET’İN İKİLEMİ

Milli Görüş’ün kurucusu Necmettin Erbakan’ın, yaşarken AKP’yi övdüğü tek sözü yok. Adını verdiği son parti olan Saadet Partisi, tam da bu noktada tıkanmış durumda. Yüksek İstişare Kurulu Başkanı Oğuzhan Asiltürk’ün eylem ve söylemleri iktidara, parti genel başkanı Temel Karamollaoğlu’nunkiler de muhalefete meylediyor. Oylarının büyük bölümü zaten iktidara giden SP’nin, iktidar lehine saf değiştirmesi, AKP’yi daha çok Milli Görüş çizgisine çekebilir. Siyasetin en sağında, sembolik ve psikolojik etki içeren gelişmelere hazırlıklı olunmalı.