Suriye’ye harekatın başlamasından birkaç saat önce, İngiltere’de yayın yapan Rupert Murdoch’un sahibi olduğu Sky News kanalı emekli bir tümgeneralle canlı bağlantı yapıyordu. Spikerin sorusu harekatın parlamento onayı olmaksızın yapılmasının zor görünüp görünmediği üzerineydi. Tümgeneral soruya soruyla karşılık verdi: “Eksik olan tartışma şu gibi görünüyor: Suriye’nin Guta’da kimyasal saldırı düzenlemesine ne gibi bir motivasyon yol açmış olabilir ki? Amerikan ordusu bile söylüyor, Suriye bu savaşı zaten kazanıyor.” Her nedense spiker apar topar tümgeneralin lafını kesiyor ve yayına hemen son veriliyordu. İngiltere kamuoyu buna hazır değildi, ama hükümet kararını vermiş görünüyordu. Londra, kimyasal silah kullanımına karşı kurulan uluslararası koalisyonun parçası olacaktı.

Zira Fransa’nın ABD’nin tek müttefiki gibi görünmesini engellemek, ABD’nin en yakın dostu sıfatının Paris’e kaptırılması ihtimalini saf dışı bırakmak istiyordu. Ama Irak savaşından dili yanan İngiltere’de hükümetin, hele ki bir azınlık hükümetinin, ikna edici bir argüman ortaya koyarak, harekata parlamento desteği alması kolay görünmüyordu. 2013’te David Cameron’ın başına gelen, şimdi Theresa May’in başına gelebilir, parlamento harekata onay vermeyebilirdi. May de kısa yolu tercih ediyordu. Parlamentoya sormamayı. Harekata dahil olma kararı sadece kabine tarafından alınıyordu. Peki ama bu yasal bir adım mıydı? İngiltere’nin tanınmış gazetecilerinden biri Cumartesi sabahı şöyle bir tweet atıyordu:

“BBC, May’in parlamentonun onayını almamak için harekatı aceleye getirdiğini söylüyor. Alın size demokrasi!” Muhalefetteki İşçi Partisi’nin lideri Jeremy Corbyn, parlamento onayı olmaksızın Suriye’ye saldırılmasının hukuki açıdan sorgulanabilir olduğunu savunuyordu. May’i Trump’ın peşine takılmakla suçluyordu. Bombalar barış getirmez, diyordu. Diğer muhalefet partilerinden de benzer sesler yükseliyordu. Parlamentonun onayı alınmalıydı, diye düşünüyorlardı. Ama Başbakan May, “Bu rejim değişikliğiyle ilgili değil, bu bir müdahale değil,” diyerek operasyonun sınırlı olduğunun altını ısrarla çizmeye çalışıyordu. Sadece dört uçakla saldırıya dahil olmak siyasi açıdan kendisi için daha az risk taşıyor olabilirdi. Pazartesi günü parlamento zaten bu konuda toplanacak ve etraflıca bir tartışma yapılacaktı. Görev de zaten o zamana kadar tamamlanmış olacaktı. Hesap anlaşılan buydu. İngiltere’de şimdi May’in hesaplarının tutup tutmayacağı, Rusya’nın ne gibi bir yanıt vereceği, bu işin burada mı kalacağı, yoksa kontrolden mi çıkacağı tartışılıyor. Şimdilik durum sakinleşmiş görünse de bazı gazeteler sormaya başladılar bile: May’in onay verdiği ilk askeri harekat, acaba kendisinin siyasi kariyerine Süveyş Krizi benzeri bir kara leke sürebilir mi?

Esad rejimini güçlendirdi

Hüsnü Mahalli: Harekatın zamanlaması çok enteresan

Mesaj: Sınırlarına dön Putin!