Geçen sene ligin 8. haftasındaydı Beşiktaş-Trabzonspor maçı. İnönü Stadı’na koşar adımlarla gidip karşılaşmayı canlı seyretmiştim. Futbola tıka-basa doymuştum; 34 haftalık lig maratonunda ilk 3’e rahatlıkla sokacağım bir müsabakaydı. Özellikle bu takımdan bir şey olmaz denilen Beşiktaş’ı Samet Aybaba, uçuruyordu. Şenol Güneş’in talebeleri de onlara eşlik edince, o geceki enfes futbol 1-1 sonuçlanmıştı ama kaçan sayısız fırsatlar ve yüksek tempolu oyun mest etmişti izleyenleri… Dün sezonun ilk haftası Beşiktaş-Trabzonspor karşılaşacak. Oldum olası bana soğuk gelen Olimpiyat Stadı’na gidemedim, daha doğrusu gitmedim. Hocalar değişmişti iki ekipte de, kadrolara baktığımızda Beşiktaş’ta üç (Sivok, Ersan, Fernandes, Olcay ikinci yarı oynamıştı) oyuncu vardı. Trabzonspor da ise 4 (Onur, Mustafa, Zeki, Olcan) oyuncu boy gösteriyordu sahada. Bu kadar değişim futbolu bu denli etkiler mi, etkiler. Bilic ve Reşit Akçay’ın oyun düzenleri de kontrollü futbol içerirse haliyle değişir. Bir ilk yarı var ki, yeniler hadi Tolga’ya top gelmedi, Serdar, Dentinho, Mustafa (geçen yıl ok az süre almıştı) sadece bildiğimiz o yüksek tempolu Beşiktaş’a ayak uydurmaya çalışıyorlardı. Katkı payları eksilerde seyrediyordu. Trabzonspor’da da Aykut Demir, Malouda ve geçen yılki maçta oynamayan ve de genelde az süre alan Alanzinho, Volkan, Henrique; futbolu tatsızlaştırmak için ellerinden geleni yapıyorlardı. Birinin eli mi, ayağı mı değdi oyuna orasını bilemem de, 55’ten sonra keyif almaya başladım futboldan. Almeida ve Gökhan Töre Beşiktaş’a hareketlilik getirdi. Yine geçen yılın işbirlikçileri Fernandes-Olcay ilk golün sahipleri olurken, Olcay 2. golde Gökhan’a servis yaptı. Reşit Akçay Hoca’ya, “Olcan’ı sol savunmada neden oynattın” diye sormak lazım. Batuhan’ı da iş işten geçtikten sonra oyuna alması var ki, çocuk erken girse, eski takımının başını çok ağrıtacak… Neyse, 15 dakika da olsa keyiflendik. Ancak, geçen yıl İnönü’deki o muhteşem futbol hala burnumda tütüyor..