LEFKOŞA - Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nin Kurucu Cumhurbaşkanı Rauf Denktaş bugün, özgür ve bağımsızlığı için yıllardır bıkmadan savaşım verdiği vatanında toprağa veriliyor.

Denktaş, soydaşlarına, her toplumun dilediği gibi özgür ve bağımsız olarak yaşaması için her şeyden önce örgütlenmesi gerektiğini anlatmış olmasaydı, bugün muhtemelen Akdeniz’in bu stratejik adası, yayılmacı Yunanistan’ın egemenliği altında olacaktı.

Ama, Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra giderek küçülme kararı veren Büyük Britanya İmparatorluğu’nun ağırlığını oluşturan İngiltere’ye karşı o tarihlerde Kıbrıs Türkleri arasında başlayan örgütlenme girişimleri, Fazıl Kaymak, Fazıl Küçük gibi önderlerin hemen arkasından ülkenin en iyi hukukçularından birisi olan Rauf Denktaş’ın direksiyonu ele almasıyla kısa sürede amacına ulaşacak boyutlara vararak tamamlanmıştır.

1957’de Türkiye’de Menderes’in Dışişleri bakanı olarak Kıbrıs’ın stratejik önemini ve orada yaşayan Türklerin karşılaştığı baskıları gündeme getiren Fatin Rüştü Zorlu’nun politikası ile Ada Türkleri silahlandırılarak kendi mukavemet teşkilatlarını da oluşturmuşlardır.

O örgütlenmenin başında Rauf Denktaş gibi gözü pek bir önderin sorumluluk almış olması, Yunanistan’ın yayılmacı Akritas Planı’nı bozmakla kalmamış, Kıbrıslı soydaşlarımıza da moral üstünlüğü sağlamıştır.

Ben Rauf Denktaş’ı o örgütlenmeden anavatan kamuoyunu da haberli kılmak için İstanbul’a gidiş gelişleri sırasında tanıdım. Ve Kıbrıslı soydaşlarımızın, sadece yetenekli bir hukuk adamı olmakla kalmayan, gözü pek bir öndere de sahip olduğunu fark ettim.

Denktaş bu üstünlüklerini Kıbrıs Türk toplumu, Kıbrıs Federe Türk Devleti, nihayet Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti olarak oluşturulan devlet aşamalarında başarı ile sürdürdü.

15 Temmuz 1974’te Kıbrıs’taki soydaşlarımızın soykırıma uğramasını amaçlayan ve Makarios’a yönelen darbenin önlenmesi için yapılan müdahaleyi kararlaştıran Ecevit hükümetinde tanıtma bakanı olarak bulunurken Denktaş ile yaptığımız ortak çalışmalar, o dostluğu daha da pekleştirdi. Ve nihayet, Hürriyet Vakfı Başkanı olarak Ada’da hazırlanan bir dış politika sempozyumunda Arda Gedik ve Ertuğrul Özkök ile birlikte KKTC bayrağının biçimlendirilmesine katkıda bulunarak Kurucu Cumhurbaşkanı’ndan sıcak mektuplar alma aşaması da günlüklerde yer almış oldu.

Dün o cumhuriyetin cumhurbaşkanı konutu olan sarayın geniş holünde oluşturulan katafalktaki tabutunun önünden saygı ile yürüyen binlerce yurttaşı için Rauf Denktaş bir tür ata olarak kabullenilmişti.

Anavatan ve KKTC bayrakları ile süslenmiş sandukasının etrafında, bugün bir tümen gücüne kavuşmuş Kıbrıs Güvenlik Kuvvetleri’nin, Kıbrıs doğumlu subayları ihtiram nöbeti tutarak, Atatürk’ün 10 Kasım 1938’de ölümü ile Dolmabahçe ve Ankara’daki Devlet Resim Heykel Müzesi’ndeki katafalklardan anılarımda kalan görüntüleri adeta yinelemiş oluyorlardı.

Uzun, çetin, zaman zaman gözyaşı, kan ve kayıplarla süren; o arada Sandallar ve Altılar gibi isimler alan Nazilerin kendi ülkelerindeki Yahudilere uyguladığı soykırımın birer benzerini Kıbrıslı Türklere yaşatan Rum çetelerine karşı başkaldıran Denktaş’a yurttaşlarının yanı sıra anavatandan gelenler de rahmet diliyorlardı.

İlginçtir; bugün kendisini toprağa vermek için oluşacak uzun kortejde ve onun top arabasındaki tabutunun arkasından Türkiye Cumhurbaşkanı ve Başbakan’ı da yürüyecek.

Öyle inanıyorum ki, Annan Planı’na karşı çıktığı için o zaman eleştirdikleri bu kahraman adamın kendilerine çok büyük dersler öğrettiğini kabullenecek ve içlerinden “Rauf Bey, şimdi biz anavatanı yöneten politikacılar olarak senin Kıbrıs politikanı benimsemiş birer öğrenciniz” diyeceklerdir.

Ben en eski Türkiyeli dostlarından birisi olarak dün sabah tabutunun önünde sana Fatiha okumak ve saygı duruşunda bulunmak için 40 dakika bir kuyrukta bekledim.

Otelime dönerken gözpınarlarım yaş içindeydi. Koskoca bir insan olmama rağmen kendimi tutamamış ağlamıştım.