Hem daktilo eski, hem de ben eskidim...
Elli, altmış yıl sabah akşam birlikte dünyayı, insanları izledik. Nerden nereye...
Yeter artık diyor, tuşlarım hâlâ çalışıyor, daha ne istiyorsun. Otur masa başına yaz, yaz, yaz... Neyse, neresiyse, nasılsa, senin beklediğin şey değilse, yine yaz...
Daktiloda kaç şerit eskidi, çöpe atıldı. Ben bilmem nasıl görünüyorum ama aynalar da eski dost olduğu için gerçeği saklamıyorsa fena değilim. Zaman gelmiş geçmiş. Bir yerde kapıların kapanması gerek. Ama zor kapatmak, o insanlık, dostluk dünyasının kapılarını...
Dostlar da birer birer gitti. İstedikleri yere mi yoksa hiç sevmedikleri bir bilinmez dünyaya mı? Halet’çiğim de gitmiş. Bizden uzaktaydı, geç duydum. O da kırk yıllık bir arkadaş ama daha çok iyi bir dosttu...
Halet Çambel’i tanıtmak gerekir mi? Arkeolog, mesleğinde başarılı, ama o kendini halka hizmete adamış. Eşi şair V’yi bilen bilir. Nail V. diye bütün şiir antolojilerinde yer alan adı bu. Şair V... Hiçbir zaman V’nin ne olduğunu öğrenemedik. Kendisi de söylemedi. Heykellerde, kitaplarda öyle anıldı. Özellikle kadınlar konusundaki o uzun şiiri... Nâzım Hikmet’in yakınıydı. Arkadaşlıkları birlikte bir kitapta birleşti onların. Hapisliklerini Nâzım’la beraber yaşadı. Yıllarını özgürlük uğruna verdiği savaştan sonra Gökova’nın Akyaka’sında bir kültür evi kurdu. Nail V. öldü ama eserleri yaşıyor. Hiç değilse bir şair olarak.
Halet Çambel’siziz artık. Anılar ne kadar yaşarsa o kadar unutulmayacak. Hele benim için...
Aydın kıyımı sürüp gidiyor. Dünyanın en çok aydınını cezaevi hücrelerine doldurmuş devletiz...
Bir barış dünyası için öncelikle binlerce insanımızı insanlık dışı bir durumdan kurtarmak gerek. Ama olmuyor, halk barış, dostluk rüzgârının esmesini umarken tam aksi bir kafa, büsbütün ters işlere kalkışıyor. TV’lerde görüyoruz yurdu yönetenlerin suratlarını. Hiçbirinin ak pak bir yüzü yok. İçleri garip bir öç alma hesabında. Kim kimden öç alacak? Dünyada adı anılmamış biri çıkıp sizin yazgınızla oynuyor. Siz savaşacaksınız, sonuna kadar direneceksiniz, bu büyük görevi yıllar yılı yaşayacaksınız.
Bilmem bu yol nerede bitecek de yeni bir mutlu olmak yolu açılacak. Bırak mutluluğu, insan gibi yaşamak, insan gibi olmayanların âleminde... Bu yüzden bir umut da yok...
Yok mu?..