Ülkemiz öyle bir coğrafyada bulunuyor ki, depremler, savaşlar, enerji kaynaklarını paylaşmak isteyen emperyallerin ilgi odağı ve hedefi olmak nedenleri ile acıdan, sıkıntıdan ve kaygılardan kurtulamıyoruz. Bir hafta olmadan iki büyük acı bizi sallamaya yetti. Şehitler ve depremin üst üste gelmesi ruhlarımızda da deprem yarattı.

Depremlerin açtığı yaraların en büyük nedeninin bir deprem ülkesi olduğumuz halde depreme dayanıklı binalar yapılmamasından ve deprem bilincinin gelişmemiş olmasından kaynaklandığını hepimiz biliyoruz. Müslüman geçinip malzemeden çalıp yüzlerce hayata mal olan binaları yapan müteahhitlere mi kızalım, bilinçli olup hakkımızı arayamadığımıza mı hayıflanalım, halkı bu konuda hazırlamayan ve bir deprem politikası olmayan hükümetlere mi çatalım bilmiyoruz.

Yıllarca her deprem sonrası haftalarca bunlar konuşulur, bir deprem ülkesi olduğumuz hatırlatılır, tedbirler ortaya konulur; ama hiçbir şey değişmez.

Van’daki depremde hayatını kaybedenler bu bilinçsizliğin, kaderciliğin ve vicdansızlığın kurbanlarıdır.

Bilim adamları, filozoflar ve din bilginleri “Doğayı hoyrat kullanmayın aksi takdirde doğa intikamını alır” derler; ama siyasetçiler, rantçılar, haksız kazanç peşinde koşan vicdansızlar buna sırt çevirirler. Bakın İstanbul deprem olasılığının en fazla olduğu yer; ama nüfus şiştikçe şişti. Yollar araçları kaldırmıyor. Altyapı yetersiz. Koca koca konutlar mantar biter gibi yapılıyor. Ağaç dikilmiyor, orman alanları talan ediliyor. Arsa rantı, gelecek olası bir depremde hayatını kaybedeceklerin canisi olarak büyüdükçe büyüyor. Gelecek için hiçbir kalıcı tedbir almıyoruz. Kaderimize razı olmuş, olan biteni TV dizisi seyreder gibi seyrediyoruz.

Van yerel siyasetçilerinin, hayatlarını kaybedenlerin oturdukları binalarla ilgili sorumlulukları yok mu? Genel siyaset yapacaklarına kendilerini halkın doğal afetlere karşı korunmasına adamaları gerekmez miydi ve gerekmez mi?

Bunlar yanında halkımızı da anlamak çok zor. Doğal afetler öncesi yapılması gereken hiçbir şeyi yapmayız veya yapılması için direnç göstermeyiz. Ancak doğal afet oldu mu milli refleks oluşur ve herkes yardıma koşar. Gencecik fidanların ölümüne neden olan etkenlerin ve sorunların ortadan kalkması için farkındalıksız ve tepkisiz dururuz. Ama şehitler olunca kimse bizi duygu patlamasından alıkoyamaz. Halbuki bize has olan bu asil özelliğe, ülkenin korunması, ülkenin imarı, doğal afetlere karşı bilinçli ve dirençli olma özelliğini ekleyebilsek bizi kimse durduramayacak. Adam trafikte tüm kuralları ihlal eder, emniyet şeritlerini kullanır; ama rastladığı bir trafik kazasında yardım için çırpınır ve büyük bir çaba harcar.

Artık Van depremi bizi kendimize getirecek bir milat olsun. Allah’ın verdiği aklı bilimle kullanarak masum insanlarımızın hayatlarını kaybetmelerine engel olalım. Bu bize ders olsun. Şimdi ise bir hayat kurtarmak ve oradaki kardeşlerimize yardım elini uzatmak için seferber olma zamanı. Çünkü Nasuh Mahruki’nin dediği gibi kurtarılan her hayat geleceğimizdir…