Ergenekon savcılarının hazırladığı 2271 sayfalık esas hakkındaki mütalaa, 5 yıldır sürmekte olan

yargılamalar boyunca adım adım birleştirilen iddianamelerin kötü bir özeti. Aslında özet de değil, tam bir yığın.

8 Nisan’da başlayacak olan yeni aşamaya dek mütalaadaki bütün hukuksuzlukları, kabul edilemez yanlışlıkları kamuoyunun sağduyusuna aktarmak, yargılamayı gerçek anlamda halkın vicdanına taşımak gerekiyor.

Davada yanıt bekleyen başlıca sorulardan biri şu:

Ergenekon terör örgütü nerede?

Dava tümüyle böyle bir örgütün varlığı iddiası üzerine kurulu.

Savcılar, 5 yıl önce iddianame hazırlanırken bir araya getirdikleri, birbiriyle çelişkili, belge değeri tartışmalı dokümanları mütalaaya da taşımışlar, “örgüt sabittir” deyip çıkmışlar.

Yargılama boyunca sanıklar bir yana, tek bir tanık bile “Evet ben böyle bir terör örgütü biliyorum, gördüm” demedi. Tam tersine kimi tanıklar dosyadaki iddiaların gerçek dışı olduğunu ifade etti.

Tek bir devlet kurumu, “Evet böyle bir örgütün izine rastladık, şu işlemi yaptık” demedi.

Mütalaada “örgütün faaliyetleri” diye sıralanan eylemler dahil, örgüt-suç-delil-suçlu bağlantısıyla açıklanmış tek olay yok.

Mütalaaya göre Türk Silahlı Kuvvetleri’nin en tepesine atama yapacak kadar güçlü olan örgüt, para kaynağı bulmak için güvenlik şirketi kurmuş.

***

Mütalaa en hafif anlatımla, dürüstçe hazırlanmamış. 5 yıl önce oluşturulan şablon hiç değiştirilmeden aynen uygulanmış. Pek çok sanık yargılamalar boyunca hakkındaki iddiaları çürüttü. Örneğin; kimi asker kökenli sanıklar, ruhsatlı silahlarının “terör örgütü silah listesi” diye yazılmasına itiraz edip ruhsatlarını mahkemeye getirterek buna yanıt verdiler. Mütalaada bu tür somut itirazlar bile dikkate alınmamış.

Duruşmalar sırasında sanıkların söylediği kimi sözlerden özel anlamlar çıkarılmış, aleyhine delil olarak konmuş.

Tanık ifadeleri davanın en tartışmalı bölümünü oluşturuyor. Mütalaada ifadeler cımbızla ayıklanmış, sanıkların aleyhine yorumlanabilecek bölümler ağırlıklı hale getirilmiş.

Kaldı ki bu dava dinlenen tanıklardan çok dinlenmeyen tanıklarla anılacak. Mütalaanın pek çok yerinde Tuncay Güney’in adı geçiyor. Gerek Güney’in ifadeleri gerekse ondan elde edilen belgeler iddiaların kanıtı ve tamamlayıcısı olarak yer alıyor. Tanıklar Tuncay Güney’in dinlenmesi için mahkemeye başvurdu, Güney istenirse video konferans yoluyla konuşabileceğini açıkladı. Ancak mahkeme bunu kabul etmedi. Oysa Tuncay Güney daha 2 ay önce, “Ergenekon düzmece bir kurguydu” demecini verdi.

Mütalaanın pek çok yerinde Milli İstihbarat Teşkilatı’nın (MİT) Ergenekon soruşturmasının başlamasına neden olan süreçteki rolüne vurgu yapılıyor, MİT’in kimi duyumlarını Genelkurmay’a aktarması konu ediliyor. O dönemin MİT Müsteşarı Şenkal Atasagun’un dinlenmesi için sanıkların yaptığı başvuruyu mahkeme önce kabul etti, sonra vazgeçti. Atasagun da Ergenekon iddiaları için, “Ciddiye alınmayacak saçma sapan şeylerdi” değerlendirmesi yapmıştı.

Kamuoyu Ergenekon haberlerini en çok AKP Milletvekili Şamil Tayyar’ın gazetecilik dönemindeki yazılarından, kitaplarından öğrendi. Mahkeme Tayyar’ı da önce dinleme sonra dinlememe kararı aldı. Zira Tayyar da son dönemde, “Benim yazdığım Ergenekon bu değildi” demeçleri vermişti.

Bütün bunlar gösteriyor ki; ilk kurguyu bozacak hiçbir şeye mütalaa sürecinde yer verilmedi.

***

Mütalaanın ana unsurlarından birisini, Ergenekon terör örgütü üyesi askerlerin, akademisyenlerin, gazetecilerin, polislerin ülkede kaos ortamı yaratıp darbe yapma girişiminde bulunması oluşturuyor. Burada da ne hukuken “teşebbüs” suçunun oluşabilmesi için aradığı unsurlar var ne de zorla ilişki içinde gösterdikleri insanlar arasında “suç” niteliği taşıyacak bir bağ var.

Mütalaayı değişik boyutlarıyla irdelemeyi sürdüreceğiz. Bu süreci seyretmek, Aziz Nesin’in “Du Bakali N’olcek” öyküsüne benzeyecek.

Bundan sonra ne olur, ne yapmalı, sorusunun yanıtı net; adaleti halkla birlikte aramalı.

Bunun ayrıntılarını yarına bırakalım.