1 Mayıs İstanbul dışındaki illerin hemen tümünde coşkuyla, büyük bir gerilim yaşanmadan kutlandı. İstanbul’da ise sürpriz yoktu!
Hükümetin “Taksim’de 1 Mayıs kutlatmam” inadı bayramın tadını bozdu.
2012 yılında Taksim’de yapılan kutlamaları AKP’nin tam resmi yayın organları bile öve öve bitirememişti. Taksim 1 Mayıs’a kapatılınca Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ne başvuruldu. AİHM bu hakkı teslim etti. Ancak AKP direniyor.

***

Kutlamalara biz de İzmir’de katıldık. 1 Mayıs’ın dışında başka bir program koymadık. Saat 11.00’den 17.00’ye dek Gündoğdu Meydanı ve çevresindeydik.
Gündoğdu bir kez daha Türkiye’deki renklerin tümüne ev sahipliği yaptı.
Biz de hiç ama hiç ayrım yapmaksızın, olabildiğince geniş bir yelpaze içinde tüm alanı dolaştık. Herkesle selamlaştık.
Nostalji de yaşadık. 1 Mayıs 1979 İzmir Cumhuriyet Meydanı’nda büyük bir coşkuyla kutlanmıştı. Bugünün CHP Karşıyaka İlçe Başkanı Mustafa Özuslu ile o gün iki üniversite öğrencisi olarak oradaydık. Öğrenci yığınları alana girerken DİSK’e bağlı sendikaların, “gençlik gözbebeğimiz” diye haykırışı bir kez daha kulaklarımda çınladı.
Gündoğdu’da Özuslu ile o günleri anarken ortak gençlik arkadaşımız Cüneyt’le karşılaştık.
HDP’liler alanın heyecanı yüksek kesimleri arasındaydı.
TMMOB şapkalıların yaş ortalaması hayli yüksekti. Onların da çoğu bugünle karışık geçmişi yaşıyordu.
Sendikaların ayakta kalmayı başarmış olanları coşkulu bir katılımla dikkat çekiyordu.
CHP’nin Gençlik kolları ve Kadın kolları özenle hazırlanmış pankartlarla renk kattılar.
Atatürkçü Düşünce Derneği başta olmak üzere karanlığa karşı özveriyle mücadele eden pek çok dernek oradaydı.
Cumhuriyet Kadınları Derneği üyeleriyle ayaküstü hararetli bir sohbetimiz oldu. Ayrı bir yazı konusu olabilecek yoğunlukta konuştuk. Ayrılırken söylediğim şu söze hak verdiler:
“Ne kadar çok doğruları söylerseniz söyleyin, sözlerinizin gücü ulaşabildiğin ve ikna edebildiğin kişi kadardır.”
Hataylı gençler kendi kültürlerine olan inançlarını anlatan ayrı bir pankartın altındaydı.
Bugünün gençlik gruplarının aralarındaki coşku ve halay canlılığı seyre değerdi.
Suavi’nin konseri sonrasında grupların sorunsuz dağılmaya başlamasından sonra rahatlamış gördüğümüz polislere de “İyi görevler” dedik.
Ee biz de çimlere yayılıp çay içmeyi hak etmiştik…

***

6 saat boyunca yaptığımız ayaküstü sohbetlerin başlıca ortak konusu CHP’den beklentiydi.
HDP’liler, “Bizi AKP’nin kucağına siz ittiniz” dediler.
DSP’liler, “Gönül rahatlığıyla aranıza katılacağımız bir ortam oluşturmadınız” dediler.
Kitle örgütleri, “Bu işi bu kez bitirmezseniz külahları değişiriz” diye özetleyebileceğim bir beklenti yoğunluğunu dile getirdiler.
Atatürkçü kimliği öne çıkan dernekler, “Bizi üzmeyin” dediler.
Siyasetin, toplumun tüm renklerinin CHP’den beklenti içinde olması CHP için büyük bir güç. Önümüzdeki 34 gün buna karşılık verme çabasıyla geçecek.
Noktayı Gündoğdu ile koyalım…
Herkesin bir arada yan yana olabilmesi çok güzeldi. 6 saat boyunca en çok şunu mırıldandım:
Bu memleket bizim…