Cumhuriyet Bayramı törenlerini izlerken eski 1 Mayıs’ları hatırladım.

Hükümetin işçileri, öğrencileri, memurları meydanlara sokmamak için aldığı garip önlemleri, binlerce polisi oralara yığmasını ve sonunda da mutlaka büyük bir olay çıkmasını...

Eski Nevruz kutlamalarını hatırladım bir de...

Bu kutlamaların çoğunda hükümet yetkilileri, “provokasyon” tehlikesinden söz ederlerdi.

Ama artık günümüzde 1 Mayıs veya Nevruz kutlamalarında kimsenin sesi çıkmıyor. Hatta ateşin üstünden atlayarak güya halka şirin görünmeye çalışan yetkililerin fotoğrafları yayımlanıyor.

Bir arkadaşımın oğlu ilkokulda... Öğretmenleri, törenlere katılmasalar da televizyondan izleyip ödev yapmalarını istemiş. Çocuk televizyondaki kutlamaları daha doğrusu kutlayamamaları izlerken şaşkınlık içinde soruyor: “Baba, neden ellerinde bayrak taşıyanları polis dövüyor? Ödeve bunları mı yazayım?”

***

Sahiden de ödeve ne yazmalı?

Bütün bunların nasıl bir açıklaması olabilir?

Cumhuriyet mitinglerinin yeniden yapılmasını engelleme saplantısı mı?

Bayram kutlamasının hükümet aleyhtarı bir büyük gösteriye dönüşeceği korkusu mu?

Hani artık bayram kutlamaları resmiyetten çıkıyordu? Hani halkın bayramını halk kendisi kutlayacaktı?

Başka illerden gelenlerin bindiği otobüsleri bile geri çevirip Anıtkabir’e gitmeye çalışanları engellemeye çalışmak nasıl bir mantıkla açıklanabilir?

Buna rağmen yollara dökülen insanlar hakkında bir de soruşturma açılması peki?

***

Töreni düzenleyenler muhalif parti de olsa, dernekler de olsa, sendikalar da olsa bunların hiçbiri illegal örgütler olmadığına göre bütün bunların gösteri ve yürüyüş yasasıyla açıklanması mümkün mü?

Ne tarafından bakılırsa bakılsın fotoğraf inanılmaz.

Bir ülkenin yurttaşlarının ellerinde kendi bayraklarıyla Cumhuriyetin kuruluş yıldönümünü kutlamak istemesini hangi devlet engeller?

Böyle bir fotoğraf ne yazık ki olsa olsa işgal altındaki ülkelerde görülür.