Türkiye hakkında hiçbir bilgiye sahip olmayan bir yabancıyı, tam orta yere atalım. Bakalım ne yapacak?
Öncelikle elindeki cep telefonunu atacak. Çünkü daha ilk günden öğrenecek ki, bu ülkede Başbakan, Cumhurbaşkanı dahil herkes dinlenmektedir. İnsanlar özel bir şey konuşacakları zaman, tıpkı filmlerdeki gibi, sağa sola bakmakta, cep telefonlarını buzdolabına koyup, eğer kapalı bir yerdeyseler volümü yüksek bir müzik açarak sözlerinin duyulmamasını sağlamaktadırlar.
Yabancı bir süre sonra öğrenecek ki, cüzdanını, kıymetli eşyalarını hep yanında taşımak zorundadır. Çünkü otelde ya da başka bir yerde eşyaları çalındığında başvuracağı herhangi bir polis noktası yoktur. Polisler, sadece ve sadece toplumsal olaylarda gaz sıkmak ve adam öldürmek üzere kodlanmışlardır.
Yabancı, bu ülkede öyle elini kolunu sallayarak gezemeyeceğini, daha ilk girdiği mahallede öğrenecektir. Çünkü ülkede sıkıyönetim vardır ve ister sivil, ister resmi giysili görevliler, pasaportunu alıp onu casusluk şüphesiyle içerde tutabilirler.
Yabancı, uzun saçlarını kesmesi, kulağındaki küpeyi çıkarması gerektiğini, bir cami fotoğrafı çekerken birdenbire ortaya çıkan ve etrafını çeviren dört beş kişinin şiddet dolu uyarısıyla anlayacaktır. Koşarak ilk gördüğü erkek berberine girip, saçları kesilirken küpesini elleri titreyerek çıkaracaktır.
Laik bir ülkeye geldiğini sanan yabancı, önce televizyon kanallarının çokluğuna şaşacak ve 150 kanalın dini yayın yaptığını görüp bilgilerini yeniden yoklamak ihtiyacını duyacaktır.
Yabancı, oteline giderken, travestilerin dövüldüğünü, saçlarından tutulup yerlerde sürüklendiklerini görüp yolunu değiştirmek isteyecek ama ansızın çevresi travestiyi acımasızca döven adamlar tarafından sarılacak, “Ulan i… ler bunları siz başımıza musallat ettiniz” sözleri arasında, iyi bir dayak yiyecektir.
Yabancı, eşine dostuna bir haber yollamak için herhangi bir internet cafeye girdiğinde dehşete düşecektir. İnternet cafe silme doludur ve on-on iki yaşlarında erkek çocuklar porno izlemektedir. Bir bilgisayarın başına geçtiğinde ise gerçek bir hayal kırıklığı yaşayacaktır. İnternet en doğal görüşmelere bile kapalıdır. Dikkat tehlike, bu adam yurtdışına bilgi sızdırabilir!
Yabancı canı sıkkın Beyoğlu’nun arka sokaklarında yürürken, birden bir adam onu kolundan yakalayacak, direnmesine rağmen adam onu karanlık bir binaya sürükleyecek ve merdiven altında, bacaklarını açmış, iç çamaşırı olmayan bir kız çocuğunu gösterip, eliyle para işareti yapacaktır. Yabancı, cebinden bir miktar para çıkarıp adama verecek ve koşarak oradan uzaklaşacaktır.
Dehşet içindedir, kendini aşağılanmış hissetmektedir, gece olmuştur, sokaklarda bilinçsiz bir biçimde koşarken, kulağına bir yerlerden bir ses ulaşır, birileri bir memleket türküsü söylemektedir. Yabancı sese doğru gider, köhne bir binadan içeri girer ve korkuyla önüne çıkan kapıyı açar. Dört beş erkek bir sobanın başında oturmuş, ısınmaya çalışmaktadırlar. Türkü söyleyen yabancıyı görünce türküsünü keser, onu buyur ederler. Oda is ve ayak kokuyordur. Duvarlar öylesine nemlidir ki, akan sular duvarlarda garip şekiller oluşturmuştur. Tek bir ampulün aydınlattığı oda yoksulluğun resmi gibidir. Yabancı sessizce, büyülenmiş gibi oturur. Bir sessizlik olur, odadakiler ona çay ikram ederler. Sıcak çay iyi gelmiştir.
Bir süre sonra yabancı oturduğu yerden kalkar. Odadakilere teşekkür eder ve gecenin karanlığına dalar.
Ertesi gün ilk işi, dönüş biletini öne aldırmak olur.
Bu yabancı kim?
Sen mi, ben mi, o mu?