Futbolcuların akıllarından çıkartmaması gereken bazı hususlar vardır. Bunu yapamayanlar hem kendilerinin hem de takımlarının zarar görmesine sebep olur. Öncelikle saha dışındaki sorunlarını, saha içine taşımamalılar. Çünkü bir insan aynı anda iki farklı şeye odaklanamaz. Sporun felsefesi ahlaktır. Ulu önder Atatürk’ümüzün de gençlere önerisi bu yöndedir. Futbol sahaları centilmence rekabet eden sporcuların yeridir. Burada kavga, dövüş ve hesaplaşmanın yeri yoktur. Bunlar semt külhanbeyleri ve kabadayılarının işidir. Yeri de başka yerdir. Acak, futbolcular da insandır ve zaman zaman hata yapabilir. Oyunun gidişatı içinde, pozisyon gereği rakibine tekme de atabilir. Bu doğaldır. Ama bunu alışkanlık haline getirirse tehlikeli olur. Bu tür insanlar, gündelik yaşamlarında sakin olup da saha içinde canavarlaşan insanlar aslında korkak yaradılışlı ve psikopattır. Oynadıkları takımlar için canlı bomba sayılır. Hoşgörülmemeli hele hele yöneticilerinden destek görmemelidir. Aksi takdirde yanlış yapılmış olur. Takıma verecekleri zarar büyük olur. Zaman zaman işitiriz; “Dışarıda melek gibi bir insan, karıncayı bile incitmez ama sahaya çıkınca kendini kaybediyor” sözlerini. Bunu yalnız çevre değil yöneticiler de söyler. Aslında bir futbolcunun sahada kendini kaybetmesi değil, aksine aklını mantığını kullanarak kendisini bulması gerekir. Şuurunu kaybetmiş futbolcunun kafası ile ayakları bir ahenk içinde çalışamaz. Özetle; futbolcuların, sahada tek düşüncesi centilmence oynayıp maçı kazanması olmalıdır. Çoğumuzun bildiği gibi İngiltere futbolun beşiğidir. Ve bu hususta romantik hikâyeler anlatılır. Sanıyorum bir çok kişi hatırlayacaktır. Değil İngiltere’de tüm dünyada tanınan Best’in durumunu. 1968 yılında ‘yılın futbolcusu’ seçilen ve oynadığı futbol ile herkesi kendine hayran bırakan, çalımları ile ünlü olan bu sıra dışı futbolcunun, disiplinsizliği yüzünden Manchester United’dan kovulduğu herkes tarafından bilinir. Şimdi onun Madam Tussaud’da mumyası var. Bizler, Batılılardan gerekli-gereksiz bir sürü şeye özenir ve onları taklit ederiz, uygulamaya çalışırız. Ama her nedense iş, ilkeli davranmaya, futbol disiplinini uygulmaya gelince gözlerimizi kapatıyoruz. Asıl öğrenilmesi gereken budur.G.Saray -F.Bahçe maçına gelince: Bence, günün adamı Aykut Kocaman. Düşünceleri, davranışları ile ülkemizde alışık olmadığımız, değişik bir portre çiziyor. Sanki teknik adam değil de futbol filozofu. Maç sonrası yaptığı basın toplantısında, alınan sonuçla hiç böbürlenmemesi, “Galatasaray şanslı olsaydı durum daha değişik olurdu. Biz şanslıydık” diyerek son derece objektif bir değerlendirme yapması, hiç mi hiç alışık olmadığımız galip takım teknik adamı yorumları... F.Bahçe’nin 1996 senesinde Trabzonspor’u 2-1 yenerek şampiyon olduğu maçtan sonraki şampiyonluk gecesinde bu günkü sözlerine benzeyen, centilmence söylediği sözler nedeniyle kulübünden uzaklaştırılmıştı. Aman ha! Tarih tekerrür etmesin...\n

\n\n