10 Kasım’da Dolmabahçe’de de Atamızı anmadan olmazdı; ailesiyle birlikte yaşadığı ve vefat ettiği yerde. Sonra başladı maç. Beşiktaş baştan aşağıya simsiyah, Denizli ise bembeyaz görüntüleriyle. Abdullah Avcı daha sağlamcı bir kadro çıkarmış. Birbiriyle uyumlu akıcı futbol oynayan bir takımınız yoksa bu tür ara çözümler de normal. Caner’in bek değil solaçık pozisyonunda olması, savunma dörtlüsünün önündeki ikilinin -Atiba ve Elneny- birbirine benzer sağlamcı oyuncular olmaları da bu sağlamcılığın ürünü. Geriye Ljajic, Diaby ve Burak kalıyor forvet özellikli. Fakat şunu rahatlıkla söyleyebiliriz ki Beşiktaş ilk haftaların Beşiktaş’ı değil. Çok daha uyumlu. Çok daha mücadeleci. Daha çok orta saha presi şeklinde geçen

karşılaşmada topu alan rakip savunmanın arkasına sarkmaya çalıştı. Bu yüzden karşılıklı pozisyonlar izledik. İlk tehlike 28’de Ljajic’in çaprazdan az farkla auta giden şutuyla geldi. Aslında Denizli, Beşiktaş’ı karşılıyor gibi gözükse de daha tehlikeli pozisyonlara giren taraf oldu ilkyarı. 35’te Rodallega’nun frikiğini Karius köşeden harika çıkardı. Bitirici olmak ayrı bir meziyet. Açıkçası 2. yarıya da daha canlı ve daha çok topla oynayarak başlayan taraf yine ev sahibiydi ama bunları final pasları ve son vuruşlarda ezerek boşa harcadı. Ljajic 58’de topu sürerek girdi ceza alanına kaleciyle karşı karşıya kaldı ama olmadı yine. En teknik oyuncusu Beşiktaş’ın ne ki onun da bitiriciliği o kadar. Kartal işin ucunu bırakmadı ve baskısını giderek arttırdı. Denizli de kontrataklarla tehlikeli olmaya devam etti. 64’te Sackey’nin, Diaby’ye yaptığı hareket bizce net kırmızı karttı fakat hakem Özgür Yankaya ve VAR aynı görüşte değildiler. Nihayet o kadar çabanın, o kadar direnişin mükafatını gördü Siyah-Beyazlılar. Caner’in yerine giren N’Koudou 70’te topa sol çaprazdan düzgün vurmayı başardı ve tabelayı değiştirdi. Sonrasında oyunun seyri değişmedi. Skor da...