“Başın öne eğilmesin, aldırma Kartal aldırma, en büyük sen değil misin, aldırma Kartal aldırma, Kartal aldırma...”. Sabahattin Ali’nin benzersiz ‘umut’ dizelerine Kerem Güney’in müzik kattığı şarkının Beşiktaş tribünlerine uyarlanmış hali bu. Beşiktaşlı taraftarlar Kasımpaşa maçı 3-0 aleyhlerine bitince işte bu şarkıyı söylemeye başladı. Hem de bir ağızdan ve dakikalarca... Ve birden taraftar o yenilginin getirdiği ağırlığı üstünden atıp katıksız sevgisine sarılıverdi.

Oysa ki günümüzde her şey sonuç ve başarıya odaklı artık. Dünyada da böyle. Bizde ise üstüne üstlük futbol nefret üretme aracı... Ve bu yeni futbol dünyasında Beşiktaşlıların hâlâ sonuca değil takıma ve renklerine olan bağlılıklarını göstermeleri eşsiz bir tavır. Gerçekten alkışlanması gereken bir tablo. Düşünün Beşiktaş’ı Beşiktaş’ın stadında 3-0 yenmiş bir takımın oyuncuları bile alkışladılar taraftarları. Herkesin kendini övdüğü dünyada rakibin sizi takdir etmesi. Çok çok önemli.

Bizi henüz tanımayan Valerien Ismael de etkilendi taraftarın bu hoş tavrına. Umarım Beşiktaş taraftarı vefasını hiç kaybetmez. Çünkü Beşiktaşlı taraftarlar arasında da sonuca bakıp takımın alkışı değil protestoyu hak ettiğini düşünenler de var. Ümidim bu tarz eylemlerin her şeyden önce kendi takımlarına zarar verdiğini anlamaları. Doğrudur; 4 kupalı Beşiktaş’ın bu duruma düşmesinin bir çok nedeni var. Daha önce yazdım. Ayrıca takımın yolunu kesen fahiş hakem hataları da olmadı mı? Son MHK skandallarına bakınca artık iyice inandım. Ülkede hukuk ve adalete olan güvenin kırıntısı kalmadı. Bu vahim durumun üstünü örtmek için hakemlik kurumuyla bu kadar oynuyor olmasınlar.

Asıl mesele o karar bu karar değil, özünde hakemlik kurumuna güvenilip güvenilmediği. Aynı şekilde bir futbol takımı için de asıl mesele üçlü, dörtlü falan oynamaktan öte uyumlu, dengeli ve oyunun her bakımdan hakkını veren bir ekip olmak. Biz maalesef ne uzun vadeli düşünebiliyoruz ne de koşulları değerlendirip sonuç çıkarabiliyoruz. Şimdilik sadece şunu söyleyeyim: Bir durun biraz.