Anlaşılan taraftar da rağbet etmemiş bu maça. Oysa ki alınacak puan ya da puanlar hem para getirecek, hem ülke puanı, hem de prestij. Buna karşın Avcı birkaç futbolcu eksiğiyle olası en iyi 11’lerden birini çıkarmış Bratislava karşısına. Nitekim Beşiktaş 11’i kendi sahasında olmanın da avantajıyla oyuna baskılı başlıyor. Top çoğunlukla onlarda. Ne var ki birlikte oynamamış ya da az oynamış oyuncular da var takımda. Öyle olunca da pas akışkanlığı sağlanamıyor. Bir de bitirici güç yok.

Sonuçta oynanan futbol etkin pozisyonlar yaratmak için yeterli düzeyde değil. Ama savunmada alan paylaşımı ve topla dikine oynama çabası yavaş yavaş oturuyor Siyah-Beyazlılarda. Bratislava ise maçı önce rölantiye alıp sonra gol için fırsat kollayacak gibi. Nitekim o fırsatı 35’te Rebocho’nun dokunamadığı topla yakalıyor. Rakibin kaleyi bulan ilk şutuyla golü bulması üzücü. Oysaki o dakikaya kadar daha etkin gözüken, topla daha çok oynayan, daha fazla şut çeken taraf Beşiktaş. Ama futbolda en önemli olan şey hız; topu çabuk kullanabilmek. Tempo sağlanamayınca rakibin önlem alması ihtimali artıyor doğal olarak. İkinci yarıya oyuncu değişiklikleriyle başlıyor Kartal. Rebocho ve Boyd çıkıyor, N’Koudou ve Ljajic giriyor, Caner sol beke kayıyor. Şimdi 4-4-2 gibi Beşiktaş ve daha etkili olabilecek bir 11’le mücadele ediyor. Baskıyı artırıyoruz ama ancak 74’te gole yaklaşıyoruz; Umut’un şutu direkte patlıyor ne yazık ki. Fakat bir dakika sonra Roco ile golü buluyoruz nihayet. Elneny’e 82’de yapılan net penaltıyı hakem ısrarla vermek istemiyor. Ardından neler kaçıyor neler… Sonra Diaby nihayet bir işe yarıyor; kendisine yapılan penaltıyı bu kez hakem verince Ljajic de gole çevirince Kartal hem üç puan alıyor hem de teselli buluyor….