Altyapı antrenörlerine bir çift sözüm olacak. Gençlerle çalışmak zevklidir. Onlara fundamental öğretirsiniz; şut, savunmada ve ribaundlarda pozisyon çalıştırırsınız. Çoğunuzun teknik bilgisinin yeterli olduğunu, yeniliklere açık olduğunuzu biliyorum. Ama iş bunlarla bitmez. Oyuncuları mental olarak da hazırlamanız gerekir. Onları kitap okumaya, film ve dizi izlemeye, okuyup izlediklerini arkadaşlarıyla tartışmaya, sosyalleşmeye itmeniz lazım. Bu süreçte her gün yaşamın içinden örneklerle takım ruhunu, antrenörlerine, arkadaşlarına ve rakibe saygıyı onlara aşılayacaksınız. Tek başına çözemeyecekleri sorunları arkadaşlarından alacakları destekle, sevginin gücüyle aşabileceklerini bilmeliler. Hatta A takıma çıktıktan sonra bile onları takip etmeniz, iletişim kanallarını hep açık tutarak gördüğünüz hataları düzeltmek durumundasınız. 20 yaşındayken Avrupa şampiyonu olan gençlerimizin 25 yaşına geldiklerinde sıradanlaşmasını önlemek istiyorsak bunları yapmak şart.

“Peki nasıl yapacağız?” diye sorarsanız ben en büyük sorumluluğun yönetim kadrosunda olduğunu söylerim. On yıl kadar önce Cholet’nin başında olduğum günlerde, sahamızda Fenerbahçe ile bir Euroleague maçı oynamıştık. O maça çıkarken Fenerbahçe namağlup durumdaydı ve bugün olduğu gibi yine ünlü oyunculara sahip güçlü bir kadrosu vardı. Biz mütevazı ekibimizle o gün kazandık ve büyük bir başarıya imza attık. Maç sonrası kulüp başkanı ile bir araya geldiğimizde tebrik beklerken, hiçbir zaman unutmayacağım bir dersle karşılaştım. Başkan istatistik kağıdını bana göstererek, altyapıdan gelen oyuncuların oyun sürelerinden memnun olmadığını söyledi ve “Bunun gelecek haftalarda düzelmesini bekliyorum” dedi. Kulüp yöneticileri bu mantaliteye geldiği gün, “Gençlerimizi neden geliştiremiyoruz?” sorusu da cevabını bulmuş olur.