Öyle bir ülke ki...

Suç kavramı günden güne, hatta saatten saate değişiyor!

Bununla yetinilmiyor, ülkenin bir yerinde suç olan başka bir yerinde suç sayılmıyor…

Bir yerinde suç sayılmayan, başka bir yerinde suç sayılıyor!

***

Öyle bir “hukuk devleti” ki...

Adalet mekanizması, Silivri’de farklı, İmralı’da farklı, Diyarbakır’da farklı, Habur’da farklı, Türkiye’nin çeşitli illerinde ve daha da önemlisi, değişik zamanlarda farklı!

Savcılar farklı zamanlarda, farklı yerlerde değişik davranıyor...

Mahkemeler değişik yapılarda, farklı zamanlarda farklı kararlar alıyor...

Ne suçtur, ne değildir belli değil!

***

Doğu ve Güneydoğu Anadolu’da, seçilmiş belediye başkanları, BDP yöneticileri, KCK üyesi olmaktan hapiste...

İmralı’da, KCK ve PKK lideri devletle müzakere masasında!

***

Teröristlerle kucaklaştılar diye BDP milletvekillerinin dokunulmazlıklarının kaldırılacağı söyleniyor...

Kısa bir süre sonra BDP milletvekilleri İmralı, Ankara, Kuzey Irak, Kandil, Avrupa arasında kuryelikle görevlendiriliyor!

***

Silivri’de, terörle mücadele eden Genelkurmay Başkanı ve kuvvet komutanları, pek çok muvazzaf ve emekli subayla birlikte terör örgütü üyeliğinden hapiste...

Diyarbakır’da omuzlarında kalaşnikovlarla dağdan gelen teröristler miting alanında!

***

Üniversitelerde “Parasız eğitim istiyoruz” pankartı açan öğrenciler hapiste...

Diyarbakır’da “2. Lozan’a hayır” pankartı, polis korumasında!

***

Barış, ciddiyet ister...

Barış, ortak hukuk ister...

Özetle barış, ciddi devlet, güvenilir adalet ister!

Hani ciddi devlet...

Nerede güvenilir adalet?

Gerçekten barıştan yana olmak, gözleri kapalı biat edip, slogan atmaktan, soru soranları suçlamaktan değil, tutarsızlıkları ve çelişkileri düzeltmeye çalışmaktan, ortak yaşamın koşullarını oluşturmak için çaba sarf etmekten geçer!