Yeni kuşak haklı olarak beni cahil bulacaktır.

Yapay zekânın ne olduğunu anlayamıyorum.

Daha doğrusu, anlamak istemiyorum.

Çünkü adı üstünde, yapay olan hiçbir şeye güvenmiyorum

***

Bunları yazarken hem iş hayatının hem özel hayatların her alanında yapay zekâ denen şeyin kullanıldığını bilmez değilim.

Bir arkadaşım anlattı: Tanıdığı bir kadın yapay zekâ ile aşk yaşıyormuş.

Bir internet sitesine giriyor, istediği her âşıkane sözleri söyletiyormuş.

Böylece mutlu oluyorsa ne denebilir?

Mutluluğun da yapayı olabilir mi gibi bir soru geliyor aklıma.

Neden olmasın?

Hakikinin ve yapayın birbirine karıştığı, birbirinden ayırt edilemez olduğu bir yaşamda olmayacak hiçbir şey yoktur.

***

Zaten sorun da sanıyorum ki bu.

Hayat dediğimiz şey ne öçüde yapay ne öçüde hakikidir?

Bu konuda farklı görüşler ileri sürülebilir.

İyi yaşanmamış bir hayat hakiki olsa ya da olmasa ne fark eder.

Ya da ölümle sona erdiğine göre hayatın rüyadan ne farkı var?

***

Tam burada sorun benim için açıklık kazanıyor:

Ölüm bir hakikat mi yapay bir şey midir?

Bir süre önce bir şiir dizisi üzerinde çalışırken bu konuya kafa yordum.

Ölüm yapay bir şey değil bir hakikattir.

Üstelik üstünde düşünülmesı, uğraşılması, boyun eğilmemesi gereken bir hakikat.

Sözünü ettiğim şiir dizisinde bunları işlemeye çalıştım.

Ölüm hakikiyse eğer hayat da hakiki demektir.

Ciddiye alınması, üzerinde düşünülmesi, çalışılması gerekir.

Öyleyse yapay olan her şey benden uzak olsun.