Engizisyon sözcüğü Latince soruşturma demek olan inquisitio sözcüğünden geliyor.

Oldukça masum bir karşılık. Öyle ya soruşturma, adı üstünde, sonucu baştan belli olmayan bir sürecin adıdır.

Oysa ilki 1231 yılında İspanya’da kurulan ve sonuncusu yine İspanya’da 1834 yılında ortadan kaldırılan engizisyon mahkemeleri, soruşturma yeri değil, üzerine yüklenen suç en baştan belli kurbanların en acımasızca cezalandırıldıkları infaz kurumlarıdır.

Katolik kilisesine bağlı engizisyon yargıçları da hukukçu değil, bu inancın savunucusu din adamlarıydı. Acımasız işkenceler, zindana atılarak unutulmak ya da yakılarak öldürülmek en olağan cezalardı.

***

Engizisyonu bana bugün ülkemizde hukuk alanındaki uygulamalar anımsattı. Bir tek Osman Kavala yapılmakta olan engizisyon hukuksuzluğunu anımsamaya yeter.

Bir insanı bir hücreye kapatıyorsunuz ve orada ne kadar tutulacağı belli değil.

Müebbet hapisten bile ağır bir ceza bu.

Daha doğrusu ceza bile değil, intikam, öç, canlı canlı mezara gömmek.

Özetle engizisyon acımasızlık, zalimlik, duygusuzluktur.

Şu anda cezaevlerinde olan aydınların, belediye görevlilerinin durumu da budur.

Keyfi tutuklamalar, göstermelik duruşmalar, iddianame yokken hapiste tutmalar, peşin suçlamalar ve duruşma öncesinde zaten verilmiş kararlar.

Bütün bunlar engizisyon hukuksuzluğudur.

***

Engizisyon Batı uygarlığının kara bir lekesi olarak tarihe karıştı.

Günümüzde tek adam rejimlerinde, totoliter sistemlerle yönetilen ülkelerde varlığını sürdürüyor.

Ülkemiz bu utançtan artık kurtulmalıdır.