Bir milli maçın ilk yarısı bittiğinde kendi kendime söylenip, “Paramızla rezil olduk” diyeceğim hiç aklıma gelmezdi.
Gerçekten dün gece Kadıköy’de paramızla rezil olduk.
Oynamak için 3 miyon Avro ödediğimiz, o yetmezmiş gibi uçak ve otel paralarını cepten ödediğimiz Brezilya geldi, bizi fena halde pataklayıp gitti.
Elbette Brezilya’nın Türkiye’yi yenmesi gayet olağan.
Ancak farklı skor ve kişiliksiz futbol inanın yenir yutulur cinsten değil. Hele biz bu takımı 2016’ya, 2018’e hazırlıyorsak, Ömer’leri, Hakan’ları silip yaş haddinden emekliye ayrılacak Bilallere, Hamitlere, Umutlara umut bağlamak gerçekten Fatih Terim’in söylemleri ile birbirini tutmuyor.
Koyarsın sahaya 19, 20, 21 yaş gençleri 4 de yeriz, 5 de ama ağzımızı açıp tek laf etmeyiz.
Fakat, ideal kadroya yakın bir tertiple çıkıp rezil oluyorsak bunun bir faturası olmalı. Hele hele, hayati maçlarda İzlanda, Çek Cumhuriyeti ve Letonya’yı yenememişken...
Maçın teknik ayrıntısına girmemekte fayda var. “Onlar samba yaptı, biz bakındık” desek yeter. Fazla da sıkmadılar kendilerini topu Neymar’a, Willian’a aktardılar ustaca; final vuruşları da eksiksizdi. Dolayısıyla bizi de hataya zorladılar. Oysa doğru pas yapsak, diklemesine kaleye yönelsek, en azından doğru yerde durup rakibin pas açısını kapatsak fark açılmazdı. Ama galiba bizim topçular Dünya Kupası gibi organizasyonları TV’den fazlaca izlemiş olsalar gerek, hayran hayran seyrettik golleri 1, 2,3,4 diye sayarak!
Şimdi, “Brezilyayı mı yenecektik, asıl hedef pazar günkü Kazakistan maçıydı” türü yorumları okursanız sahibinin sesi türü kalemlerden sakın şaşırmayın. Onlara göre iyi yoldayız!
Gel gelelim unutmayın ki, 2002’de şimdikinden daha güçlü bir Brezilya hakem yardımı ile zar zor yenmiştiTürkiye’yi. Üstelik ertesi yıl Konfederasyon Kupasına da davet edilmiş, Brezilya ile üste para alarak oynama şansı bulmuştuk. Şimdilerde ise üste para verip, rezil oluyoruz. Galiba Yeni Türkiye dedikleri bu olsa gerek...