\n

Ulusal Futbol Takımımız, tarihindeki 500. maçını Danimarka ile oynadı. 1923’te Romanya ile başlayan ‘ulusal serüven’in 500 sayısını bulması gurur verici; hele bu maçların en az 300’ünü anımsayan biri olarak gerçekten Danimarka maçı çok önemliydi. Karşılaşma öncesi Türkiye Futbol Federasyonu’nun organize ettiği ‘yaşayan efsaneler’ töreni de özellikle 40 yaş ve üstündeki futbolseverleri 1970, 80 ve 90’lara götürdü.

Yıldırım Demirören federasyonu göreve geldiğinden bu yana belki de futbol için ilk kez çok olumlu bir adım atıyordu; çocukluğumuzun futbol yıldızlarını onurlandırarak. Skor da fena değildi; eğer 1-0’lık yenilgiyi çeviremesek, 500. maçımızı kötü bir anıyla hatırlayacaktık. Buraya kadar her şey güzel. Ancak, Teknik Direktör Abdullah Avcı’nın ilk 11 ve kadro tercihi inanılır gibi değil. Öncelikle milli takımın iskeletini oluşturan Galatasaraylı futbolcuların yüzde 90’ını dinlendirdi, oynatmadı, sonradan oyuna soktu. Gerekçe belli; Sarı - Kırmızılı ekibin yoğun maç trafiği ve Manchester United sınavı. Abdullah Hoca kesinlikle bu konuda doğru adım attı. Gönül isterdi ki Abdullah Avcı, aynı hassasiyeti Fenerbahçe’ye de göstersin. Bildiğim kadarıyla Sarı - Lacivertli ekip de Türkiye Cumhuriyeti’ni temsilen Avrupa’da top koşturuyor ve onların da ‘önemli’ sayılabilecek bir Marsilya deplasmanı var. Kazanırlarsa ülke kazanacak. Ama gelgelelim kadroya çağrılan Fenerbahçelilerin tamamı neredeyse ilk 11’deydi; Bekir, Hasan Ali ve Gökhan 90 dakika boyunca ‘ha babam, de babam’ koşup durdu. Mehmet ile Caner de hatırı sayılır dakikalar oyunda kaldı. Abdullah Avcı’nın bu konudaki gerekçesini merak ediyorum.

Ulusal takım demişken bir çift söz de Sayın Bakan Suat Kılıç’a. “Milli takım eleştirilemez” demiş. Emir buyurmuş, padişah efendimiz!

Eh, ülkede özerklik falan olmadığı, bakanlıkla spor genel müdürlüğü tüm federasyonlarda ‘top koşturduğu’ için elbette Sayın Suat Kılıç’ı dinleyeceğiz! Ama sayın bakan şunu unutmasın ki bu ülkede en fazla eleştirilen Şenol Güneş, Mustafa Denizli ve Fatih Terim, ‘en önemli’ başarılara imza atmıştır. Ne demiş Sezar? “Dikensiz gül bahçesinde yürüyen, zafer takının altından geçemez.”