ANKARA - CHP bugün bir kurultay daha yapıyor.

1970’lerde CHP “Kurultaylar Partisi” olarak adlandırılır, bu yönüyle hafife alınırdı.

Nedeni, o kurultayların hizipler çekişmesinde üstünlük sağlamaya yönelik araçlar olmanın ötesine geçememiş olmasıdır.

Yoksa kurultay kan yenileme, politika oluşturma, sorunları geniş biçimde en üst organda tartışma amacına yönelik oldukları zaman, küçümsenecek kötü alışkanlık değildir.

AKP’nin yandaşları ve “yetmez ama evet”çi körü körüne destekçileri dışında, herkes CHP kurultayıyla ilgili.

Bu ilgi, CHP’nin Türkiye’nin karşı karşıya bulunduğu devasa sorunların çözümünde bir alternatif olma durumundan kaynaklanıyor.

Gerçi şu anda, doludizgin giden Tayyip Erdoğan’ın AKP’si karşısında toplumda bir alternatif arayışı yok gibi görünüyorsa da, kısa vadede bu durumun değişeceği kesin.

AKP’nin Türkiye’yi toplumsal birlik içinde çözümlere ulaştırmaktan uzakta olduğu, kısa süre zarfında karşısında aciz kalacağı sorunların kapısını çalmasıyla belli olacak.

O zaman Türkiye’de ciddi bir alternatif arayışı başlayacak.

O dönemin, AKP’nin yalpalamaktan doğacak hırçınlığının da etkisiyle, bugünkünden çok daha güç olacağı kesin.

Ne olursa olsun, bugün üzerine ölü toprağı serpilmiş görünen toplumun potansiyeli, o dönemi de güç dahi olsa demokrasiyle aşmasını sağlayacak düzeyde.

***

Önemli olan Türkiye’de koşullar zorladığında, alternatif oluşturacak bir siyasal kuruluşun hazır olması.

Bugün ve yarın toplanacak olan CHP kurultayından beklenen hizmet de budur.

Bu kurultayda genel başkanlık yarışması olmayacak, Kemal Kılıçdaroğlu bu makamın tek adayı olacak.

İki yıldan beri bu görevi yürüten Kılıçdaroğlu’nun beklentisi, birlikte uyum içinde çalışacağı bir yönetim kadrosunun seçilmesidir.

Öyle görünüyor ki kurultay Kılıçdaroğlu’na bu imkânı sağlayacaktır.

Ama beklenti, yalnızca “Genel Başkan’la uyumlu bir kadro” ile sınırlı kalırsa, geniş kitlelerin özlemi ve Türkiye’nin ihtiyaçlarına yanıt getiremeyecektir.

CHP’nin bir süredir, Türkiye’de demokrasinin yerleşmesi için şart olan başarıyı gösterememesinin nedeni, kişi partisi olmaktan (bu kaçınılmaz olarak hizipçiliği de doğuruyor) program ve kadro partisi olmaya yönelememesidir.

Deniz Baykal’a yöneltilen eleştiriler, kişiliğinden çok, bu modelin simgesi haline gelmiş olmasından kaynaklanıyordu.

Durum böyle olunca, kolaylıkla anlamak mümkündür ki, tek başına Deniz Bey’in gidip, yerine Kemal Bey’in gelmesi sorunu çözmüyordu.

Ayrıca modelin değişmesi, demokratik oluşumun egemen kılınması gerekliydi.

***

Kurultaydan beklenen işte bu oluşumu sağlayacak adımları atmasıdır.

Bu sonucun sağlanması, parti yönetimine seçilen kadroların bu işin önemini kavramış olmasına bağlıdır.

Seçilenlerin “kimci” oldukları önemli değildir. Parti içinde belki de aralarında kimi farklar da olsa, hepsi kurucu felsefe ortak paydasında buluşan kucaklayıcı kadrolar, tabandan demokratik biçimde, ortak aklı harekete geçirerek politikaları oluşturacaktır. Deniz Kavukçuoğlu’nun da dünkü yazısında belirttiği gibi, sosyal demokrat partilerde çeşitli eğilimlerin bulunması kaçınılmazdır. Bu partinin zaafı değil, zenginliğidir. Bir arada çalışabilmeyi sağlayacak, ortak politika oluşturmaya elverişli çeşitli eğilimlerin birbirlerini tasfiye değil, ortak hareket edebilmeyi (çok güçtür biliyorum) sağlayacak formülü bulmaktır önemli olan.

Türkiye’de sorunların demokratik çözümünün ilk adımı parti içi demokrasidir. Parti içi demokrasi bütün güçlerin seferber edilmesini, farklılıkların birlik içinde kendilerini ifade etmelerini, ortak aklın ürünü politikaların tepeden değil, tabandan oluşturulmasını sağlayacak, tek kelimeyle CHP’yi alternatif haline getirecektir. Unutmayın, çok kısa sürede hızlı bir şekilde, alternatif arayışı gündeme gelecektir. Kurultayın bu sorunun bilincinde olmasını dilerim.