Başkent'ten izlenimler: Saray’ın Öcalan dümeni gerçek yaşama uymuyor

ABD ve onun bölgedeki silahlı gücü İsrail, Irak’ın kuzeyinde olduğu gibi, Suriye’de de bir manda yönetimi kurdu. Suriye’nin güneyinde şeriatçı, cihatçı Araplar, kuzeyinde de ABD’nin petrol bekçiliğini yapan PKK’ye bağlı örgütlerin oluşturduğu bir yapı, sınırımızdadır. Kantonlar ile başlayan yapılanmanın Irak’ın kuzeyindeki manda yapısı ile birleşip Suriye’nin doğusunda denize ulaşması amaçlanan son hedeftir.

Oysa, Saray ve yandaşlarına bakarsanız, Suriye’deki cihatçıların zaferi, aslında AKP’nin başarısıdır.

Bunun bir aldatmaca olduğunu kendileri de biliyorlarsa da Suriye gelişmelerini iç politikadaki çıkarları için malzeme yapmaya devam ediyorlar.

Dolayısıyla bir süredir başımıza örülmekte olan çorabın ilmeklerini bu açıdan çözmekte yarar vardır:

Daha geçenlerde ABD Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü Matthew Miller, Türkiye ile terör örgütü PKK arasında ateşkes konusunda uzlaşı sağlandığını açıklamış; Milli Savunma Bakanlığı sözcüsü ise “Türkiye olarak herhangi bir terör örgütü ile görüşmemiz söz konusu değildir” yanıtını vermişti ki, hemen ertesinde İmralı görüşmesi yapıldı.

Siyasal dinci bir parti (AKP) ile birbirine zıt gibi görünen iki siyasal etnikçi partinin (MHP-DEM) bir süredir hep birlikte üzerinde çalıştıkları tasarımın bugün için vardığı yer, terör örgütü PKK’nin başı ile uzlaşma görüşmesi oldu. PKK’nin başının yaptığı açıklamaya bakarsak, amaç, “Türk-Kürt kardeşliğini yeniden güçlendirmek”miş. Unutmamak gerekir ki bu sözleri, yaklaşık 50 yıldır ülkenin bir bölgesini kana bulamış, on binlerce yurttaşın ölümü ile sonuçlanmış kardeşliğe aykırı bir ayrılıkçı kalkışmanın sorumlusu, dünya sömürgenlerinin istihbarat odaklarının oyuncağı olmuş bir örgütün başı söylüyor...

Dahası, siyasal dinci örgüt Hamas’ın yaktığı kıvılcım ile başlayan İsrail’in yayılmacı saldırganlığının yarattığı ortamda başlayan bu sinsi pazarlığın, kendisini ümmetin halife-sultanı gibi görmek isteyen Saray’ın gelecek kaygıları ile doğrudan bağı bulunduğunu da gözden ırak tutmamalı.

Düzenli yapılan anketleri izleyen siyasi kesimlerden sızan bilgiler, kararsızlar bir yana halk desteğinin en fazla yüzde 30, karşısındaki blokun ise yüzde 43 düzeyinde olduğunu gösteriyor.

İşte bu veri, Saray’ı ve onun ayrılmaz bütünü haline gelmiş MHP’yi, karşılarındaki muhalefet bütünlüğünü bozmaya yöneltiyor. Tek hedef var: Meclis’te çoğunluğu sağlayarak anayasa değişikliğine gitmek, rejimi olduğu gibi sürdürmek ve daha da önemlisi olası bir iktidar değişikliğinde hesap sorulmasından kaçmak.

PKK’nin başını ve dolayısıyla DEM’i kullanarak böyle bir yola girilmektir istenen. Ancak, evdeki hesap pek çarşıya uymuyor:

Yine anketlere bakılacak olursa, özellikle büyük kentlerde yaşayan genç kuşak Kürt yurttaşlar, siyasal etnikçi parti ya da her türlü dümene araç olmuş Öcalan’dan çok ayrı bir düşünce dünyasındalar. İçtenlikli bir Türk-Kürt kardeşliğinden yanalar ve ayrılıkları değil, beraberlikleri öne çıkarma eğilimindeler.

CHP’NİN TAVRI

Muhalefet kanadının ana partisi CHP’nin tüm bu olupbiten karşısında şimdiye değin “Şehit aileleri ve gazilerin gözlerine bakamayacağımız hiçbir çözümün tarafı olmayacağız” dışında çok belirgin bir tutum almadığı gözleniyor.

Parti içinden edindiğimiz bilgi, CHP’nin, İmralı pazarlığının bir anayasa değişikliğine yönelmesi halinde bu girişime kesinlikle karşı çıkacağı yönünde.

CHP’deki duyarlı kadrolar, Öcalan üzerinden yürütülen pazarlığı yakından izliyorlar ve böylesi bir uzlaşmanın birlik ve kardeşlik için değil, Saray iktidarının sürmesine yönelik bir tasarım olduğunun bilincindeler.