2025’in ilk günü yazıyorum bu yazıyı. Çevremdekilerin kiminin ağzında bir küfür, kiminin dudaklarında bir gülümseme. Yeni yılın bir öncekinden daha iyi olacağı umudunu yeşertmek isteyen isteyene.

50 yılı çoktan aştı yazı yaşamım. Hep umutla yazdım, daha güzel, daha eşitlikçi, daha aydınlık, daha adil bir dünya umuduyla. Gece yazdım, gündüz yazdım. Kışın yazdım, her yaz ve tüm baharlarda yazdım. Sevince yazdım, kızınca yazdım. Öfkelenip yazdım, ağlayarak yazdım. Sevinçten sevince bulutların üzerinde uçarken yazdım. İçim çok acıdığında, için için kanarken yazdım.

Öğrenmek için yazdım; öğrenince yazdım. Anlamak, kavramak, sormak, sorularımı çoğaltmak için yazdım.

En çok paylaşmak için yazdım. Tanıklık etmek için. Bunu herkes bilmeli diye yazdım. Bunu yazmazsam ölürüm diye yazdım.

Unutmak için yazdım, unutmamak için yazdım. Kimse unutmasın diye. Kayda geçsin diye.

Karşı çıkmak, itiraz etmek, hayır demek için yazdım. Ama sığınmak, hayata sarılmak için de yazdım.

Bir insana dokunabilmek, bir çocuğu gülümsetebilmek için yazdım. İçeridekiler ve dışarıdakiler için. Yalnız değilsiniz demek için.

Hem başkalarının hem de kendi düşlerimi ve düşüncelerimi çoğaltmak için yazdım. 

YÜRÜMEK... YAZMAK... 

Bu satırları yazarken Trakya’da doğanın ortasındayım. Dostlarımın bağlarında ve şaraphanesindeyim. Omuz başımdaki bir ses beni dürtükledi: 2025’i, Nâzım Hikmet’in az bilinen bir şiiriyle karşılamamı istedi. Bunu daha önce de yapmışlığım vardı. O şiirin adı: “Yürümek”.

Yürümek eylemi yerine siz farklı bir eylemi de koyabilirsiniz. Ben “yazmak” eylemini koyuyorum. İşte “Yürümek” şiiri. 

“Yürümek; 

yürümeyenleri 

arkanda boş sokaklar gibi bırakarak, 

havaları boydan boya yarıp ikiye 

bir mavzer gözü gibi 

karanlığın gözüne bakarak 

yürümek!.. 

Yürümek; 

dost omuzbaşlarını 

omuzlarının yanında duyup, 

kelleni orta yere 

yüreğini yumruklarının içine koyup 

yürümek!.. 

Yürümek; 

yolunda pusuya yattıklarını, 

arkadan çelme attıklarını 

bilerek 

yürümek... 

Yürümek; 

yürekten 

gülerekten 

yürümek...”

SEVMEK... SÖYLEMEK...

Bugün, 2025’in şu ilk gününde bu yazıyı yazıyorsam sadece şunu söylemek için yazıyorum: Her gecenin sonunda güneş mutlak doğar! 

Çok zor da olsa, olanaksız gibi de görünse, siz sevgili okurları, yılmadan, yorulmadan, umutsuzluğa kapılmadan, daha güzel, daha adil, daha eşitlikçi, şiddetten arınmış bir yeni yıl düşlemeye davet ediyorum. 

Hayallerinizden sakın ola vazgeçmeyin! Umudunuzu asla yitirmeyin! Bir de sevdiklerinize onları ne çok sevdiğinizi söyleme fırsatını sakın kaçırmayın.

Sevmek... Sevdiğini söylemek... Yürekten... Gülerekten...

Yazmak... Yürümek... Yürekten... Gülerekten...

Sevgili okurlar, hepinize sevdiklerinizle birlikte, mutlu, sağlıklı, keyifli, yaratıcı, üretken, çok sesli, çok renkli, her tür şiddetten, baskıdan, sömürüden, eşitsizlikten, bağnazlıktan, haksızlıktan arınmış bir yeni yıl diliyorum.