SUSTUKÇA, BU BASKI BİTMEYECEK:

Sevgili okurlar bugün bu köşeyi, yazar, yayıncı Ragıp Zarakolu’nun Gebze Kapalı Kadın Hapishanesi’ne, gazeteci yazar Füsun Erdoğan’a yolladığı mektuba bırakıyorum. Amacım, tüm meslektaşlarıma anımsatmak: “Sustukça sıra sana gelecek...” (Ara başlıkları ben kattım ve kısaltmak zorunda kaldım.)

Sevgili Füsun Erdoğan,
Türkiye’de alternatif radyoculuğun öncülerinden birisin. Bu, fazlasıyla ağır bir bedel ödemene neden oldu.
Ülkede toplumsal muhalefetin sesi ne zaman biraz yükselse, muhalif basın hemen bir hedef olur. Kurucularından olduğun Özgür Radyo da Taksim Direnişi’ni canlı bir biçimde aktarınca hemen boy hedefi oldu, muhalif birçok yayın organı gibi.
7 yıldır muhalif bir radyocu olarak hapiste tutulmanı sağlayan TMK, yine oportünistçe devreye sokularak suiistimal edildi ve gösteri yapma, protesto etme ve direnme hakkını kullananlar “terörist” ilan edildi.
12 Eylül darbesini yapan 3 general yargılanıyor, ama kurdukları “güvenlik devleti” sistemi aynen devam ediyor. Sadece hiyerarşide askerler geri plana giderken “sivil” güvenlikçiler, yanlarına yargılayıcıları da alarak yükseldiler.

7 yıldır hapiste

Tam 7 yıldır, bir muhalif radyocunun hapiste tutulması tek kelime ile bir skandal. Şimdi ağlaşan büyük medyanın kulakları hâlâ bu duruma sağır...
Ülkeye dönüş yaptığın 1989 yılından beri gazetecilik yapıyorsun. Kirli savaşın hâlâ devam ettiği 1995 yılında Özgür Radyo’yu kurdun ve ondan sonra boy hedefi oldun. AKP hükümeti 2004 yılında, AB ile balayı sırasında TMK’de bazı iyileştirmeler yaptı ve 6. maddeyi yürürlükten kaldırdı.
Ancak 2006 yılında “askerler bastırıyor” bahanesiyle TMK’yi 1990’lardan da beter bir hale soktu. Bu düzenlemelerin, basın ve düşünce özgürlüğünü tehdit altına sokacağı doğrultusunda biz yazar, yayıncı ve basın kuruluşlarının yaptığı uyarılara hükümet ve parlamentonun kulakları sağırdı.
Ve muhalif basın üstünde “terör” estiren kanunun ilk provası sizler üstünde yapıldı. 8 Eylül 2006’da İzmir’de sokak ortasında adeta kaçırılarak gözaltına alındın. Gözlerin bağlanarak ön ve arka koltuklar arasına sıkıştırıldın. 2 yıl sorgusuz sualsiz tutsak kaldın.
Hakkında ağırlaştırılmış müebbet isteyen iddianamede, ilgili hiçbir maddi kanıt yok.

Herkes gözlerini kapamasaydı

2006 yılında sizin üstünüzde bir deneme yapıldı. O zaman kamuoyu duyarlılık gösterse idi daha sonra çok farklı muhalif çevrelerin başına benzer şeyler gelmezdi.
Sizin başınıza gelenler hakkında yüksek sesle konuşsaydık, salt emniyet ve yargının “kanaatleri” nedeniyle sayısız insan haksız yere mahpus tutulmayacaktı.
Ve herkesin sırası gelmeyecekti; herkes, “Tutuklandılar, demek ki bir şeyler var ki...” deyip bu haksız duruma gözlerini kapatmasaydı...
Sizlere karşı yürütülen sanki bir çeşit “güvenlikçilerin” kan davası...
Çünkü haksızlıklar karşısında susmadınız; yasadışı dinleme ve tutuklamaların, işkence ve baskıların üstüne üstüne gittiniz. Birçok keresinde ilk kez işkencecileri kamuoyunda ifşa ettiniz.
Onlar hükümet tarafından taltif edilirken sizlere karşı acımasız bir çeşit “intikamcılık” sürdürüldü. Bu tavra adalet mekanizmasının gözlerini kapaması çok acı.
Sevgili Füsun, Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti’ni, “Hâkimlerin var olduğu” Strasburg kentinde tam 3 kez, evet tam 3 kez mahkûm ettirdiniz. Tam bir haklarını bilen ve savunan bir yurttaş bilinci ile. Belki bunda Hollanda’da büyümüş bir emekçi çocuğu olmanızın da etkisi vardı.
“İşkence ve kötü muameleden” bir kez...
Özgür Radyo’yu kapatmaktan bir kez...
Ve “haksız nedenle uzun süre zindanda tutmaktan” dolayı da 3 kez.
Ve utanmadan, “dostane çözüm” pazarlığı yapıyorlar; senin derhal serbest kalmanı sağlamak yerine.
Ciddi sağlık sorunları ile uğraştığını biliyorum. Sana yapılan resmen, sözde “yargılı” bir infaz.
Ve bunun baş nedeni ise sisteme biat etmeyen özgür ruhunuz. Burada “Artık Yeter!” diye sesleniyorum, “Êdî Bes e!” “Füsun Erdoğan’a ve diğer özgür basın tutsaklarına hürriyet!” diyorum.