“Bazı günler birdenbire acı kaplar içinizi. Yüzünüz gülmez hiç:
- Bir şey mi oldu? diye sorarlar çevrenizden.
- Hiç... dersiniz. Canım sıkılıyor nedense...” Uğur Mumcu’nun geçen pazar sizlerle paylaştığım ve birçok okurun yüreğini ısıttığını bildiğim yazısı böyle başlıyordu.
Hepimizi zaman zaman kasıp kavuran ya da boşluğa sürükleyen “Hiç”lik durumu...
İki gün önce Batman’da bir diploma töreninden çekilen fotoğraflar geldi önüme. Dünkü gazetemizde bunlardan birini görmüşsünüzdür...
Tepeden tırnağa simsiyah çarşaflar. Yüzler örtülü, kiminde göz bir çizgi halinde açık, kiminde tümden kapalı.
Batman’ı bilir misiniz? Ben bilirim. Ülkemde en çok “namus cinayeti”, “töre cinayeti” işlenen yerdir. Kızların en çok intihara zorlandığı yer...
Birkaç yıl önce Batman’da kadınlardan duyduklarım korku filmlerini aratmıyordu. Taciz, tecavüz, burun kesme, kulak kesme, işkence... Berdele “Hayır” demek, evden sokağa çıkmak, radyodan bir müzik parçası istemek bile öldürülme nedeni olabilir...
Sadece geçen yıldan aklımda kalanlar: 2 kuzeninin tecavüz etmesiyle hamile kalan ve aile meclisinin töre kararıyla öldürülen 15 yaşındaki H.D... Annesiyle alışverişe çıkmışken eski erkek arkadaşının bıçak darbeleriyle can veren 25 yaşındaki Gülbeyaz... Batman Çayı’nda boğulan... Yol kenarına gömülen... Evinde tornavidayla öldürülen...
Dört yıllık eğitim sonunda 144 kız öğrenci diplomalarını alırken, yerel gazetelerin bildirdiğine göre Bilge-Der Kadın Kolları gönüllüsü törende şöyle konuşmuş:
“Şu an bu salondaki tablo, bir şeref ve izzet tablosudur. Bu manzara, iftihar ve gurur manzarasıdır. Şu merasimler, memleketimizin yüz akıdır. Bu yükselen ses dirilişin, direnişin ve uyanışın sesidir. Bugün burada tarih yazılıyor.”

***

Ben bu fotoğrafa baktığımda dinle, inançla, ahlakla ilgili hiçbir şey görmüyorum. Tarihin geri dönüşünü, ortaçağa dönüşünü görüyorum.
Ben bu fotoğrafa baktığımda, kadına yapılan hakareti görüyorum. “Sen tepeden tırnağa günahsın, bir lanetsin, ahlaksızlıksın, yanlışlıksın! Onun için yok ol! Gözüm seni görmesin!” diye haykıran bir toplumu görüyorum. “Yok ol, göze görünme ki, senin yüzünden yoldan çıkmayayım, tahrik olmayayım, günaha girmeyeyim” diyen hastalıklı kafayı görüyorum. Ben bu fotoğrafa baktığım zaman doğaya ve Tanrı’ya karşı çıkışı görüyorum. Bu görüntü doğaya aykırıdır. Yeryüzünde hiçbir Tanrı, doğaya bunca karşı çıkmaz, meydan okumaz...
“Bazı günler birdenbire acı kaplar içinizi. Yüzünüz gülmez hiç:
- Bir şey mi oldu? diye sorarlar çevrenizden.
- Hiç... dersiniz. Canım sıkılıyor...”