Şehidimizin cenazesine Genel Başkanımız Sayın Kemal Kılıçdaroğlu ile birlikte katılan ve linç girişiminde etten duvar örerek onu korumaya çalışanlardan biri olarak anlatıyorum:
Cenazenin öncesinde, cenaze sırasında ve cenaze sonrasında, yolunda gitmeyen çok şey vardı.
Şimdiye kadar Çubuk ilçemize gelen 73 şehidimizin cenazesi şehir merkezinden kaldırılmış olduğu halde, bu sefer cenaze Akkuzulu köyüne (mahallesine) alındı. Normalde 20 Nisan Cumartesi günü ikindi namazı vaktinde, Çubuk Merkez’de olması gereken cenaze töreni, İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanımız Ekrem İmamoğlu’nun İstanbullulara teşekkür edeceği mitingin saatine denk getirilerek 21 Nisan Pazar gününe alındı.
Cenaze namazına gitmeden önce Emniyet birimlerine Genel Başkanımızın cenaze namazına katılacağı bilgisi verildi. (20.04.2019 tarihinde saat 22.10’da 21.04.2019 tarihinde ise saat 10.03’te Ankara Emniyet Müdürlüğü Koruma Şube Müdürlüğü Nöbetçi Amirliği hizmetlerine haber verildi)
21 Nisan Pazar günü şehidimizin cenaze töreninin yapılacağı alana gittiğimizde, protokol gereği bizi Çubuk Kaymakamı, Çubuk Cumhuriyet Başsavcısı ve diğer görevliler karşıladı.

En başından fark ettik
Cenaze namazının kılınacağı köye (mahalleye) ayağımızı attığımız andan itibaren bir şeylerin yolunda gitmediğini fark ettik. Genel Başkanımız ve bizler protokol kuralları gereği korunmamız gerekirken, bölgede herhangi bir koruma tedbiri alınmamıştı.
Genel Başkanımız Sayın Kemal Kılıçdaroğlu, TBMM Başkanvekilimiz Levent Gök, Genel Başkan Yardımcımız Bülent Kuşoğlu, Ankara milletvekilimiz Murat Emir, Ankara Büyükşehir Belediye Başkanımız Mansur Yavaş, Ankara Büyükşehir Belediye Meclisi Grup Başkanvekilimiz Coşkun Torun, Genel Başkanımızın danışmanları Kenan Nuhut ve Deniz Demir, Çubuk İlçe Başkanımız ve yöneticilerimiz; her türlü saldırıya karşı açık haldeydik.
Bizler cenaze namazının kılınacağı yere yürümeye başladığımızda sloganlar, laf atmalar ve hakaretler başladı. Cenaze namazını kılmak için saf tuttuğumuzda dahi bir grup sürekli “Bay Kemal dışarı” diye slogan atmaya devam ediyordu. Hatta namaz esnasında, Genel Başkanımıza arkadan vurmaya çalışanlar oldu.
İmamın tüm uyarılarına rağmen susmayan güruh, cenaze namazı kılmadığı gibi, namazın usullere uygun kılınmasına da engel oldu. İmam da cenaze namazını alelacele, telaşla kıldırmak zorunda kaldı.
Cenaze namazı kılınıp, şehidimiz top aracına koyulduktan sonra biz de ilerlemeye başladık. Bizimle birlikte cenazeye gelen Milli Savunma Bakanı Hulusi Akar, Milli Eğitim Bakanı Ziya Selçuk, Genelkurmay Başkanı Yaşar Güler ve diğer protokol üyeleri cenaze namazının ardından, (sonradan öğreniyoruz) mezarlık yerine köy konağına gitmişler.

Fiili saldırılar başladı
Cenaze namazını bile kılmayan vatan haini bu güruh da bizi takip ederek fiili saldırılarına başladı. Genel Başkanımızın korumaları hariç, bizi koruyacak hiçbir güvenlik gücü yoktu. Sanki gizli bir el tüm güvenlik tedbirlerini kaldırmış, bizleri bu vatan haini güruhun içine atmıştı.
Bu vatan hainlerinin amacının, şehidimizin cenaze namazını kılıp, uğurlamak olmadığı çok açık görülüyordu. (Geleneklerimiz ve inancımızda, cenaze toprağa verilirken başında dua edilir ve mezara bir kürek toprak atılır)
Bu vatan haini güruhun tek hedefi, Genel Başkanımız Sayın Kemal Kılıçdaroğlu’ydu. Ona ulaşıp, linç etmek istiyorlardı. Korumalar, milletvekilleri, danışmanlar, Genel Başkanımız’ın çevresinde etten duvar ördük. Genel Başkanımız’a ulaşmak için bize vuruyorlardı. Genel Başkanımız’a tek bir fiske dahi değdirmeden buradan nasıl çıkabiliriz düşüncesiydik. Genel Başkanımız’ın gözüne şemsiyenin demir ucunu sokmaya çalışan kadına dahi kimse dokunmadı.
Ne özel harekât, ne polis, ne de jandarma bizi korumak için devreye girmedi. Adeta arenada vahşi hayvanların ortasına atılmış gibiydik. Taş, sopa, bıçak, tekme ve yumruk yağmuru altında güç bela ilerliyorduk.
Önce makam aracına ulaşmaya çalıştık, bunun mümkün olamayacağını anlayınca, oradaki bir eve doğru yöneldik. Ev sahibi “Beni bu köyde barındırmazlar, evimi yakarlar” diyerek bizi evine almak istemedi. Genel Başkanımızı eve aldıktan sonra, bizler evin dışında kalarak gerekli güvenlik tedbirlerini almaya çalıştık.
Sanki gizli bir göz bizi izliyordu, bunu hissedebiliyordum. Evin dışındaki bir kadın “bu evi yakın” diye bağırmaya başladığında gözümün önünden Madımak geçti, Sivas’ta yakılan canlarımızı, 1 Mayıs 1977 Taksim katliamını düşündüm.
Ben toplumsal olaylarda tecrübeliyim, hayatım mücadelelerle geçti. İstanbul’daki mitingde de partililerimize olayın yanlış duyurularak olayların çıkma olasılığını düşündüm. İstanbul’daki milletvekili arkadaşları arayarak durumumuzun iyi olduğunu, Genel Başkanımızın sağlığının yerinde olduğunu aktardım.
Bu yaşananlar, İçişleri Bakanı’nın iddia ettiği gibi sıradan bir olay değildi. Planlı-programlı hazırlanmış, Türkiye’de iç savaşı tetikleme girişimiydi.  

Yıldırım KAYA
CHP Genel Başkan Yardımcısı