Savunma sanayisinde karadan havaya atılan füzelerin ortak adı; SAM! Hızına, manevra kabiliyetine göre değişiyor. Bizde ise ZAM füzesi var. Hiçbir SAM füzesinin hızı AKP’nin ürettiğine erişemez. Manevra kabiliyeti de öyle. Bir ürün almak için kuyruğa girseniz, sıra size gelinceye kadar fiyatı yükseliyor. 

Füzelere karşı füzesavar sistemleri geliştirip savunma hattı oluşturmak mümkün. Ancak zamsavar sistemleri henüz icat edilmedi. İlginç bir füze! AKP ne yaparsa yapsın zamları üstüne almıyor, çıkışıyor:

“Bu zamlar da fazla oldu, denetlemelere başlıyoruz!”

Motorini 40 lira yapıp “Bu zamları kim yapıyor” diye sormak, bize özgü bir yutturma.

Çarşı pazara çıktığınızda görüyorsunuz ki ZAM füzeleri oynar başlıklı. Semtine hatta pazardaki yerine göre değişebiliyor. 

Esnafın zammı savunma sistemi ise şöyle:

“Kardeş biz 2M’ye çalışıyoruz: mazot ve malzeme! Bunların üstüne alınterimizin hakkını istemeye utanıyoruz!”

***

Piyasadaki, hizmetlerdeki, vergilerdeki ZAM füzeleri sürekli hareketli ve yüksek hızlı ama yere çakılanları, bir türlü ateş almayanları da var; maaşlara zam!

Memur maaşlarındaki 2024-2025 artışları için iktidara yakın sendika ile iktidar bir araya geldi. Karşılıklı olarak anlaşamadılar. Konu çoğunluğu iktidar temsilcilerinden oluşan Kamu Görevlileri Hakem Kurulu’na gitti. Kurul, 31 Ağustos’a dek iktidardan aldığı tüyo doğrultusunda iktidara yapılması gereken zam oranını söyleyecek.

Bu ortaoyununa karşı çıkan olursa derhal terörist ilan edilecek.

Evindeki köpeği ölünce veteriner hekime kızıp şiddet uygulayacak kadar ileri giden halkımız kendi hakkını vermeyen iktidara karşı sesini yükseltemeyecek halde. 

Artık refah toplumu olma hedefini bir yana bıraktık, insanlarımız açlık sınırı ile yoksulluk sınırı arasında gidip geliyor. İş nefes alma sınırına kadar gidecek...

***

Birleşmiş Milletler’in sıraladığı dört temel hak şöyle:

1- Yaşama hakkı.

2- Barınma hakkı. 

3- Eğitim-sağlık hakkı.

4- Kültür hakkı...

Türkiye’nin içinde bulunduğu durum bu dört temel hakkın da tehlikede olduğunu gösteriyor. 

Birinci hak için sonraki üç hakka hakkıyla sahip olmak gerekiyor. 

Sağlıklı bir barınma için gerekli konut, ulaşılması zor haklar arasına girdi. Ev sahibi-kiracı arasındaki çelişkiler için yeni bir hukuk alanı doğdu. 

Açlık ve yoksulluk sınırının konuşulduğu bir ülkede eğitim ve sağlıktan ne kadar söz edebilirsiniz? İktidar bu yöndeki eleştirileri önceki yıllarla karşılaştırmalar yaparak yanıtlıyor. Ancak yıllar içinde dünyada genel bir ilerleme sağlanıyor. Doğru karşılaştırmanın aynı çağdaki öteki ülkelerle olması gerekir.

Kültür hakkına, kültürel haklara girmek neredeyse lüks! 

Demokrasisi toplumsal barışı rayına oturmuş ülkelerde demokrasiyi, kültürü, sanatı orta sınıf taşır. Ancak Türkiye’de orta sınıf bilinçli olarak yok ediliyor. Emeklisi, çalışanı, asgari ücretlisi herkes “en düşük maaş” seviyesinde tutuluyor. En düşük maaşı biraz yükseltip doktor, veteriner, mühendis ve benzer kesimlerden oluşan orta sınıfı bulunduğu konumdan aşağı çekiyorsunuz. Onlar da kültür-sanat hakkını ister istemez asgariye indiriyor.

Bu yazıyı okuduğunuz zaman diliminde ZAM füzeleri ne kadar yol aldı bilmiyoruz ama sabır duvarını aşmadığını görüyoruz!