Her şeyinizi kaybedebilirsiniz...

Huzurunuzu...

Özgürlüğünüzü...

Geleceğinizi...

Umutlarınızı...

Hukuk varsa, onları geri alma olasılığı vardır...

Gidip “adalet” denilen bir yüce kapının önünde bekler, o kapı açıldığında elinizden alınanları hukuktan geri istersiniz...

Hatta canınızı aldıklarında, hukuk varsa, o bedelini mazinize iade eder...

Ama hukuk yoksa...

Kesilmiş bir ağaç gibi geri dönülmezliğin ve yakılmanın yazgısı kalmıştır size...

*

Hukuk size lazım da olmayabilir...

O an için hukuka gereksiniminiz yoktur belki...

Uzakta bir yerde hukukun olmayışına aldırmayıp gözlerinizi yumar, kulaklarınızı tıkar, vicdanınızı susturabilirsiniz...

“Benim dışımda” diyerek aklınızı kapatabilirsiniz...

Uzakta da olsa, çökmüş yuvaların, ağlayan çocukların, yakılan yaşamların, zulmün varlığı sizi ilgilendirmeyecek kadar “insan”sanız...

Sorun yok zaten...

*

Dönüp bir bakın...

Binlerce insan...

Hukuku arıyor, çoluk çocuk, on binler...

Dünkü gazetelerde vardı; sadece “bağırdı” diye 500 öğrenci hapiste...

Hiç saymış mıydınız?..

Hücrelere kapatılmış, suçunun ne olduğunu dahi bilmeyen, hakkında hiçbir mahkûmiyet bulunmayan yaşlı, genç, kadın, erkek, ünlü, ünsüz, bilinen, bilinmeyen ne çok insan...

Başlarını vuracak duvar yok, yüksek mahkemeleri değiştirdiler... Alt mahkemeleri kendi kadrolarından kurdular...

Çaresiz kalan yargıçlar, savcılar cüppelerini atıp lanet okuyarak gittiler...

Direnenlerin yaşamları karardı...

Zulüm sahibinin kirli dosyalarını araladığı için kaç yargıcın, kaç savcının, kaç hukuk devleti adamının yaşamı karardı?..

Haberiniz var mı?

Hukuksuzlukta dünyanın dördüncüsü, Avrupa’nın birincisi oldu ülkemiz...

Suçsuz insanlar hücrelerde...

Her sabah demir parmaklıklar arasından hukuku bekliyorlar...

Gelen yok, giden yok...

*

Hukuk kimsenin değil, sizin...

Yollara düşün...

Bağırın...

Çağırın...

Çığlık atın...

“İnsan”sınız...

Sizi ilgilendirir...

Gidin hukuku geri isteyin...