Eğer, Nâzım Hikmet, Fenerbahçe- Lokomotiv Moskova maçını izlese ne yazardı hiç merak ettiniz mi?
Doğduğu, gönlünü verdiği coğrafyanın takımıyla, derin bir uykuya daldığı toprakların temsilcisi Lokomotiv Moskova arasındaki Avrupa randevusunu seyretse, o mavi gözleriyle neleri not düşerdi yazım dünyasına acaba büyük usta? “
...Fener’e kanımın kaynamaya başlaması başka sebepten… Son yaptığım içtimai, felsefi, harsi, kozmografi tetkikat neticesinde, anladım ki, Fener, İstanbul, Kadıköy, filan semtlerinin mümessilidir” der miydi 1931’deki gibi?
Belki de coşar, işin tekniğine taktiğine girer, 1923’lerdeki ‘Şair’ adlı eserinin dizeleriyle özdeşleştirirdi dünkü 90 dakikayı:
“Futbolda eski kurdum / Santırdan alınca pası / Çakarım / Hooooooop! / 5 numro top / açık ağzından girer golkipin karnına / Bana mahsustur bu vuruş / futbol potinlerim / kurşun kalemden öğrendi bu sanaatı..”
Nâzım ne yazardı, bilemiyoruz ama F.Bahçe, UEFA yolunda güzel şeyler yazmaya başladı, hem de sezonun en iyi futbolunu oynayarak.
Gerçekten farklıydı dün gece Sarı- Lacivertliler, neredeyse 6 aydır, ‘futbol oynamıyor’ diye eleştirilen takım gitmiş yerine beraberce hareket eden, yardımlaşan bir ekip gelmişti. Sağ kulvarın ‘Lokomotif’i Gökhan’ın önderliğindeki bindirmeler, orta alanı geçince Caner, Nani, Volkan, hatta Ozan’la olgunlaşıyor, Van Persie’ye de arkadaşlarına alan açmak kalıyordu. Biz izlerken yorulduk, Moskovalıları siz düşünün. Biraz Fernandes, biraz da Kasaev’le direniyorlardı ama bir yere kadar. İlk çeyrek geçildikten biraz sonra, maçın başından beri tekrarlanan senaryo ürününü verecek, Gökhan’ın kesmesine, Josef, van Persie’ye fırsat kalmadan yetişip ağları sarsacaktı.
İşin garibi, “1-0 oldu, Pereria takımı geri çeker” diyenlere inat 2. yarıda daha da coşkulu bir Fenerbahçe izleyecektik, UEFA gecesinde. Ama rakip kale çizgisine kadar. O noktaya kadar sahayı harika kullanan Sarı-Lacivertliler, topu dürtüp, tarihi farka gidemiyorlardı ki, gecenin golcüsü yine sahne aldı. Bu kez solun hâkimi Caner kesmiş, arka direkte Brezilyalı tamamlamıştı; hani, ‘çapa’, hatta ‘kazma’ denen Josef var ya işte o maçın kahramanı oluyordu önce aklı, sonra teknik gerektiren son vuruşlarıyla..
Gerisi mi?
Coşku, şov, sevgi ve rahat gidilecek bir Moskova deplasmanı...