“Bir an Tayyip Erdoğansız bir Türkiye aşkına kapıldık. Birçok meslektaşın sevinci, onsuz haber ve yazı yazmak, milyonlarca yurttaşınki de onsuz bir gün geçirmek hayali idi.

Olmadı.

İyi ki de olmadı.

Bu kez Kemal Beysiz haber ve yazı yazmak zorunda kalacaktık. İkisine birden haksızlık olacaktı.

Zira bu ikili, artık birbirlerinin mütemmim cüzüdür.”

***

Bu satırlar 24 Haziran 2018 cumhurbaşkanı seçimi ertesinde bu sütunlarda yayımlandı.

Beş yıl geçti. Ne yazık ki tazeliğini hâlâ koruyor.

“Baş ekonomistlik”ten de vazgeçtiğine ve anayasanın çiğnenmesine de sayın halkımızı alıştırdığına göre Tayyip Bey’in pek gideceği yok.

Kemal Bey ise “Önümüzdeki yerel seçimi ve sonraki kurultayı bekleyelim bakarız!” havasında.

“Mütemmim cüz” birbirini tamamlayan anlamında bir hukuk deyimi. Ne yazık ki siyaset sözlüğümüze de girmiş görünüyor. 

***

Siyaset iddia işi. Liderlik ise ölçüsüz bir meydan okuma etkinliği...

“Asrın lideri” ve “ümmetin önderi” sıfatına gülenler olmuştu.

Milyonlarca sığınmacıyı ülkeye doldurduğu için, dünya liderlerine bile dudak uçuklattı. Sahiden “asrın lideri” oldu.

“Ümmetin önderi” unvanı ise “mütemmim cüzü” oldu.

Sığınmacıların yüzde 99’u Müslüman, yani “Muhammed ümmeti”. Onları hem vatandaş hem seçmen yaparak “dünya demokrasi tarihine” geçmekle kalmadı, otomatikman “ümmetin önderi” de oluverdi, vesselam!

***

Tayyip Bey için iktidar ne kadar önemli ise Kemal Bey için de CHP liderliği o kadar vazgeçilmez.

Biri yeter dememişse, öteki neden desin ki?

Artık “Tencere yuvarlanmış kapağını bulmuş” mu dersiniz, yoksa “Üzüm üzüme, baka baka kararır” teşhisi mi koyarsınız, bu size kalmış.

***

“Tarihe geçmek” her liderin hayali.

Söz konusu CHP liderliği ise bu daha da haklı bir hedef.

“Atatürk’ün halefi” olmaktan daha büyük şeref ne olabilir ki?

Oturanın daha da kalkmak istememesi çok doğal.

İlk halef, İsmet Paşa 33 yıl 134 gün görevde kaldı. Lider idi. Ama 1972 kurultayında sözünü dinletemeyince kızdı ve 88 yaşında istifa etti. Ertesi yıl da sonsuzluğa uçup gitti. (1884-1973) Nurlar içinde yatsın.

Devletin ve partinin kurucusu Atatürk (1923-1938) sadece 15 yıl 62 gün genel başkanlık yapabilmişti. Bu on beş yıla ülkeye dünyaları kazandırdı. Yüz yıldır yiye yiye bitiremedik!

Bülent Ecevit 3. genel başkandı. (1972-1980) 8 yıl 169 gün görevde kaldı. 1977 seçimlerinde parti tarihinin en yüksek oyunu (yüzde 41.4) almıştı. Ancak 1980 darbesiyle CHP kapatıldı. Ecevit’e de 10 yıl siyaset yasağı geldi.

Genel başkan Deniz Baykal ise 10 Mayıs 2010’da “kaset komplosu” ile istifa ettiğinde toplam 15 yıl 253 gün ile Atatürk’ten daha uzun süre görev yapan liderdi. Çok eleştirilse de partiyi ulusal çizgide tutma mücadelesi şükranla anılıyor. Ruhu şad olsun.

Kemal Bey, Atatürk’ün 4. halefi. Talih bu ya, cumhurbaşkanı seçimi tam da göreve gelmesinin 13. yılına denk düştü. 13 kimilerince uğursuz sayılır. Şeytanın bacağını kırmak hem de AKP’nin “numarasız cumhurbaşkanı numarası”na son vermek için “13. cumhurbaşkanı adayı” oldu. Bunu gerçekleştirmek için oluşturup oturduğu 6’lı masada “hikmetleri kendilerinden menkul sayın birleşenler ürkmesin diye” 6 okun üstüne şal örttü. Aylar süren suyuna tirit yüzlerce sayfalık bildirgeler hazırlandı. Güzin abla meşrepli anketçilerin de rüzgârıyla milletçe havaya girdik. On üç yıldır sakladığı sadece adalet yürüyüşünde hissettirdiği, cansiperane mücadelesinden etkilenen bendeniz bile “Bir defadan bir şey çıkmaz” diye destekleyici 1 adet yazı yazdım.

Sonuç özetle:

“Dul kadınları sahiplendirelim”: 4

“Sahipsiz işsiz, yetim, emekliler”: 0

***

Yalan, dolan, montaj, düzen, desise, iftira, madrabazlık, hile (doğrusu hurda değil, hud’a- hurdaya tenezzül etmezler zaten!)

***

178 olan 2002 seçimimin bile gerisine düşmüş milletvekili sayısı ve haksızlıklığa yönelik öfke, “Kemal Bey İstifa!” ya dönüşmüş durumda.

En hayretlik istifa talepçileri ise tüm siyasi varlıklarını, Kemal Bey’e borçlu olan en yakın, en kıdemli parti arkadaşları. İlk kez vekil listesine alınmadılar diye çok bedbahtlar. İstifa diye dolanıyorlar. Adları ise yazmaya değmez.

***

Asırlık CHP’de seçim yenilgisi nedeniyle liderlikten istifa geleneği yok.

Kemal Bey, seccadeyi yanlışlıkla çiğnemişti.

Parti geleneğini de çiğnetmenin hiç gereği yok.