Dalga dalga gelen şike operasyonunun şimdilik odağında görünen Fenerbahçe’nin şampiyonluğunun kesinleştiği final maçlarının yapıldığı hafta sonu, seçim taraması ile ilişkili Trabzon’daydım... Seçimi gölgede bırakan Trabzonspor’un şampiyonluğunun cebren ve hile ile elinden alındığı yolunda bir öfke, inanç Trabzonlulara egemen olmuştu... Hatta Fenerbahçeli Başbakan, belki de seçmen hesabı ile olaylara seyirci kalmakla suçlanıyor, protesto gösterileri düzenleniyordu. Haksızlığa öylesine inanılmıştı ki AKP seçim bürolarında elime ilk tutuşturulan yerel kampanya broşürü Trabzonspor’a sahip çıkma savunmasıydı... Seçim yazıma sporun siyasete bulaşık bu boyutu ister istemez ağırlıklı yansımıştı...

***

Sporun siyasette kullanılmasına kaçınılmaz ilgi duymuş, futbola yoğunlaşmamış bir kadın olarak şike skandallarının operasyonlarındaki bilgi kirliliği dolu flaş haberlere ilgi bile duyamıyorum... Ancak aynı özel yargıdan çıkan operasyon yöntemleri, medyaya özel servis sansasyon, akla karayı karıştıran bilgi kirliliği, yargısız infazlardaki Ergenekon yargılamalarına benzerliğe takılmamak olanaksız... Tam da Trabzonluların savladığı gibi AKP’lilerin de içinde olduğu, şikenin yapıldığı maç öncesi iki takımın yöneticilerinin buluştuklarının fotoğrafları medyamızda çoktan serviste. Şeytan dürtüyor, insan ister istemez soruyor: “Madem ki o tarihte polis olayı fotoğrafları ile belgelemişti, neden hemen suçların, suçluların üzerine gidilip zamanında gereken önlemler alınmadı? Söz konusu şike maçlarının üzerine, final maçlarının da yapılmasına, Fenerbahçe’nin şampiyon olmasına, bugünkü çıkmazlara gelinmesine göz göre göre neden izin verildi? Gerçekten seçim öncesi, çok büyük olan Fenerbahçe kitlesi seçmeninden mi çekinildi?”

***

Sorum şeytanın dürtmesi, tabii ki işkembeden atma boyutunda haksız suçlama. Ama iktidara, cemaate yakın kimi yorumcuların şike operasyonlarına ilişkin yorumlarını dinledikçe, futbol üzerinden kirli siyaset yapıldığına da inanasım gelmiyor değil... Spordaki şikeyi sürekli Ergenekon’la ilişkilendirmekle yetinmiyorlar. Özel yargının bu kez futbolun dokunulmazlarına dokunmak üzere yola çıktığını söylüyorlar. Ergenekon ve Balyoz davalarının artık ülkede dokunulmazlar kalmadığını gösterdiğini, futbolun ağalarına da dokunmanın yolunun açıldığının altını çiziyorlar. Hızlarını alamayıp halkın sandığa yansıyan yüzde 50’lik iradesinin hâlâ okunamadığını, bu güçlü iradenin Başbakan Erdoğan ve AKP’ye nasıl bir cesaret, kararlılık verdiğinin görülemediğinden söze giriyorlar. CHP’nin yemin etmemesini körlük olarak değerlendirip, artık herkesten hesap sorulan bir döneme geçildiğini, futboldaki Ergenekon’a da böylece sıra geldiğini seslendiriyorlar...

***

Sporun, en çok futbolun siyasette kullanılmasının çok çarpıcı örneklerini veren sinema klasiklerinin birkaçını olsun izlemişsinizdir. Nazilerin olimpiyatları kullanması, ortaçağın kölelik düzeninin hipodromları tarihe kazılmış en çarpıcı örnekler. Ben Tito’nun ölümünden hemen sonra parçalanan, kan revan içinde kalan eski Yugoslavya’nın son günlerinde, Belgrad-Zagrep sokaklarında futbolun kanlı hesaplaşmalara dönük kullanıldığı ilk sokak gösterilerine tanığım... Takımlarının amigoluğu üzerinden bazen polisle, bazen aralarında dövüşen Sırp-Hırvat kökenli gençler, ayrımında olmasalar da kanlı çatışmaların, bugünkü düşman devletçiklerin tohumlarının ekilmesine katkıda bulundu...

Bizim futbol rezilliğimizin kökeni tamamen duygusal... Yani kirli-parasal çıkarlar odaklı, biraz mafyöz, biraz kara para aklama içerikli gözüküyor... Sokaktaki konuşmalara şöyle bir kulak kabartınca kirlilik boyutlarının, futbol meraklısı halkımız -en çok erkeklerimiz- tarafından da çok ayrıntılı bilindiğini gösteriyor. Elbette hukuk devleti, demokratik düzende olabildiğince sağlıklı operasyonlar olmalı... Gelin görün ki boyutlarını, başını-sonunu hiç bilmediğimiz şike operasyonunun, çok haklı olarak hukuk-insan hakları boyutlarını, en çok da zamanlaması, sunuş, yorumlanış biçimlerini sorgulamak noktasındayız.