Doğru değerleme yapabilmek için, milliyetçilik, muhafazakârlık kavramlarını tanımlamak; kendilerini milliyetçi, muhafazakâr olarak nitelendiren kişilerin, grupların tanımlara uyum gösterip göstermediklerini irdelemek gerekir. Etiketlerin yanıltıcı olmaması için taşıyanların gerekli nitelikleri yansıtması gerekir.
Milliyetçilik, etnik ayrımcılık, ulusal üstünlük savı değildir. Milliyetçilik kavramının çok daha iyi açıklanabileceğinin bilincinde olarak, milliyetçiliğin genel öğelerini belirtmeye çalışayım.
Milliyetçiliğin temeli, ana öğesi siyasal ve ekonomik bağımsızlıktır. Ülke yönetimine ilişkin kararların dış etkilerden, telkinlerden bağımsız olarak, ülke vatandaşları, onların meşru temsilcileri tarafından alınması, izlenecek politikaların özgürce, serbestçe belirlenmesidir. Özgür yaşamak, özgürlük savaşımı, mücadelesi milliyetçiliğin en belirgin göstergesidir. Ulusal, toplumsal çıkarları ençoklamak, korumak milliyetçinin ana amacı, ülkeye özveri ile hizmet temel kişisel güdüsüdür.
Milliyetçi antiemperyalisttir, küreselleşme yaftası altında emperyal güçlerin egemenliğine başatlığına karşıdır. Ulusal çıkarları koruyan üniter devlet yapısını savunur. Bir dış gücün üstü açık veya kapalı kolonisi olmayı kesinlikle reddeder. Milliyetçi, ülkenin onurunu, saygınlığını ne pahasına olursa olsun cesaretle korur.
Mustafa Kemal Atatürk, milliyetçiliğin tüm niteliklerini, vasıflarını taşıyan gerçek milliyetçidir.
Emperyal güçler, gerçek milliyetçilerin kendi emellerine engel olduğunu bildiklerinden, ulusalcı akımları, kendi çıkarları doğrultusundan yönlendirmek, mecrasını değiştirmek için, kukla, düzmece milliyetçiler sahneye sürerler. Amaç, milliyetçiliği emperyalizme karşı bir güç olmaktan çıkararak, kitleler için hedef şaşırtmaktır.
Gerçek milliyetçilikle düzmece milliyetçiliği ayırt etmek gerekir. Gerçek milliyetçi özverilidir, kişisel maddi, politik çıkar gözetmeden, külfetine de katlanarak ülkeye hizmet etmeye çalışır. Ülkeden ne alıyorum hesabını yapmadan, ülkeye ne veriyorum güdüsü ile hareket eder. Lafla, sözel olarak, şeklen değil, yurtseverliğini eylem olarak gerçekleştirir.
Düzmece milliyetçi ise ülkenin, toplumun çıkarı söylemi altında kendi kişisel maddi, politik çıkarını gözetir, sözleriyle eylemleri tutarlı değildir. Zaman aralıklarıyla zıt yönde davranışlar gösterir, söylemleri dahi birbirini nakzeder, bozar. Düzme milliyetçi ile gerçek milliyetçi ayrımında Ziya Paşa’nın “Ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz” özdeyişi iyi bir ölçüttür. Lafla milliyetçilik olmaz. Eylemlerle desteklenmeyen antiemperyalist söylemleri de yanıltıcıdır.
Muhafazakârlık, iyiyi, güzeli, değerleri, gelenekleri korumak anlamındadır. Muhafazakârlık, doğayı, çevreyi, tarihi mirası, insanlığın ortak değerlerini, varlıklarını korumayı da içerir.
Bizde muhafazakârlık, dinsel tutuculuk, cumhuriyet devrimlerine karşıtlık olarak algılanıyor. Doğa, çevre, ülkenin değerleri, tarihi mirası gerektiği gibi korunmuyor; bilakis bazı yörelerde tarihi miras, çevre yıkıma uğruyor, yok ediliyor. Yardım, bölüşme, misafirperverlik, merhamet, güçsüzlerin yanında olma, kadirşinaslık gibi güzel davranışlar içeren geleneklerimiz yaşatılmıyor, ülkenin maddi ve manevi değerleri korunmuyor; aş ve iş sağlayan KİT’ler sahiplenilmiyor. Ülkede neyin muhafaza edilmeye çalışıldığı sorgulanmalıdır.
Bağımsızlık savaşımızın başlamasıyla beraber, dinsel motiflerle emperyal güçlerin tahrik ve destekleriyle ülkede iç isyanlar başlatılmış, ayrışma, savaş boyunca, cumhuriyet döneminde de sürmüş, halen de sürmektedir. İç isyanların başladığı yörelerle günümüzde muhafazakâr olarak nitelendirilen yörelerin örtüştüğü görülmektedir.
Ülkenin bağımsızlığını, özgürlüğünü savunmak, emperyalizme, küreselleşmeye karşı olmak; çevreyi, doğayı, tarihi mirası, güzel gelenekleri korumak, gerçek anlamda milliyetçilik, muhafazakârlık erdemdir. Kavramları yoz örneklerle değersizleştirerek, içlerini boşaltarak, ülkeyi çıkmaz yollara, kargaşaya sürüklemeyelim.
Kim gerçek milliyetçi muhafazakâr, kimler emperyal güçlerin desteklediği kişiler, doğru tanım koyarak ülkeyi yönlendirelim.