Biz çocuklarımızı çok sever gibi yaparız ama hiç sevmeyiz.
Yalnız bugün değil dün de sevmedik!
Büyüklerimiz onlara oyuncak dağıtır; bilgisayar, kitap, defter, süt...
Hakkâri’de Sümbül Dağı eteklerinde, Kaçkarlar’da...
Güneydoğu’da, Ege’de, Akdeniz’de...
Çukurova’da, Samsun’da, Kayseri’de, Diyarbakır’da...
Biz çocuklarımızı sever gibi görünürüz.
Cumhuriyetçi, muhafazakâr, diyelim ki demokrat...
Tonton!
Yüzü güleç, kaşları çatık!
Diyelim ki “Asmayalım da besleyelim mi” gibi laflar eden etmeyen, camiden çıkmayan, oruç tutan tutmayan.
Asker ya da sivil!
İktidar koltuğunun dayanılmaz keyfinden başı dönen!
Antalya L Tipi, Pozantı, İzmir Şakran...
Çocuklar hücrededir, gökyüzünün mavisini unutmuştur.
Van’da, Aydın’da, pek çok yerde...
18’ine dek çocuk koğuşunda, sonra büyüklerin arasında.

Türk, Kürt, Laz, Çerkez...
İşkence, taciz, tecavüz...
Barışı, özgürlüğü, çocuk haklarını, insanlığı unutalı yıllar olmuş yıllar...
Hani canım biz çocukları sever gibi yaparız ya!
16-17 yaşındaki Mustafa Ali Tombul’u tanır mısınız?
Lise öğrencisi!
İstanbul’da birkaç gün önce Gezi eylemleri sırasında başına gaz bombası kapsülü isabet eden çocuk!
Başı parçalandı, komada!
Beyni açık!
15 gün uyutulacak!
Doktorlar ona göre karar verecek!
Hastaneye koma halinde getirildiğinde bile polisin dövdüğü Mustafa, yaşam savaşımı veriyor.
Eskişehir’de 25 gündür komada olan Ali İsmail Korkmaz dün öldü!..
Ali’ye de eşkıyalar saldırmıştı...
Devletin umurunda değil!
Biz çocukları severiz ya hep!
Cumhuriyetçi, muhafazakâr, darbeci, demokrat, beş vakit namazında, dindar!
Devlet baba ya devlet!
Eh idare edin gitsin, alışkınız...

Canım bir iki ayyaş, birkaç çapulcu çıkmış ortaya, o on binleri kandırmış, alanları doldurtmuş, çocukları kandırmış...
Bak dindar kuşaklara kuzu gibi hepsi!
Otur diyorsun oturuyor, kalk diyorsun kalkıyor...
50 kişilik devşirme vurucu güç kuruyorsun, İTÜ mezuniyet törenini basıyorsun; terörist öğrenciler onları kovalıyor, posterini indiriyor...
O da ne!
Şaşırıyorsun!
Üç-beş ayyaş, çapulcu işte!
Fişle, evlerini bas, gözaltına al, tutukla!
Burada demokrasi, özgürlük var!
Adını koymuştuk zaten:
“İleri demokrasi!”
Ortalıkta teröristler var...
Onları topluyoruz, alıp götürüyoruz...
Bir de bakıyoruz ki antikapitalist Müslümanlar, çapulcularla ve ayyaşlarla iş tutup Beyoğlu’nda iftar sofrası kurmuş.
Bu da nereden çıktı?
İcabına bakmalı ama adı üstünde iftar sofrası...
TOMA’lar beklesin, gerekirse icabına baksın...
Sofradan kalkılıyor, Dolmabahçe’ye teravih namazına gidiliyor.
Polis şaşkın:
“Amirim gazı basalım mı?”
Amir soruyor:
“Müdürüm gereğini yapalım mı?”
Müdür bir dakika düşünüp valinin kulağına eğiliyor:
“Ne yapalım!”
Vali:
“Bırakın gitsinler!”
Gidiyorlar...
Kıyamet kopmuyor!
Çünkü o gidenler demokrasiden, özgürlükten yana...
Kırıp dökmüyor, kimseye zarar vermiyor, aralarına giren kışkırtıcıları kovalıyor...

Hep söylerim ya yineleyeyim:
Unutkan bir toplumuz!
Çocuklara işkence, şiddet, tehdit, tecavüz!
Ha Pozantı ha Antalya hiç fark etmiyor.
Onları yaftalamak...
Koskoca devlet adamları 16 yaşındaki liseli çocukları yargılattı benim canım ülkemde...
Çocukları sever gibi yaptı, hiç sevmedi!
Çünkü o koca koca devlet adamları dağların doruğunda yaşıyorlardı; çocuklar, insanlar ise ovalarda...
Kolaydı din sarmalında yaşayan çocukları ve insanları kandırmak!
Hep kandırdılar!
Devlet, insan hakları ihlalleri yaptı!
Hep üstünü örttüler!
Cumhuriyetçi, laik, dindar, muhafazakâr, demokrat, liberal...
Şapkasını alıp gidenler, siyasi parti kapattıranlar, sultanlar, padişahlar...
Çocukların, insanların hayatlarını ezip geçtiler...
Kimi öldürdüler!
Bu devlet hep böyleydi, böyle kalacak!