\n

Bizim anlı şanlı medyamız, hep gerçekleri gören yazarlarımız, AKP’nin kuyruğuna takılan akıllı insanlarımız ne denli mutluydular:

“Silahlar susuyor, kardeşlik geliyor; savaşa harcanan parayla, barış gelince, Türkiye daha da zenginleşecek!..”

Türkiye’de savaşın sürmesini, insanlarımızın ölmesini sanki isteyenler vardı.

Karşıda bir terör örgütü, terör örgütünün 15 yıldır İmralı’da yatan lideri, Kandil’de bulunan dağ kadrosunun en önemli adı Karayılan...

Gazetelerin önceki gün birinci sayfalarında yer alan “30 yıllık kanlı savaş bitiyor, PKK silahlarını bırakarak Türkiye’den Kuzey Irak’a geçiyor!” manşetlerinin yerini dün bir başka haber almıştı:

“Kandil de tamam... Savaş değil barış fetihtir... 8 Mayıs’ta sınır dışına... Silahlarıyla çekilecekler... PKK, Türkiye’yi terk ediyor...”

Şimdi sormak gerekiyor:

Bir terör örgütü silahlarını bırakmadan çekilirse nasıl barış sağlanır?

Umut tacirliği yapanlar, sanırım Karayılan’ın açıklamasını anlayamadılar.

Türkiye’de sayıları iki bine yaklaşan silahlı terör örgütü üyesi var.

Bunlar silahlarıyla birlikte Kuzey Irak’a geçecekler 8 Mayıs’ta...

Üstelik kademeli olarak...

Silahı bırakmayacaklar, Apo İmralı’dan çıkarılıp özgür kalana dek.

Ben Karayılan’ın açıklamasından bunu anladım...

***

PKK’nin planı ve yol haritası ortaya çıkmış, neler istediği anlaşılmıştır.

Yeni bir anayasa ve Abdullah Öcalan’ın serbest bırakılıp politika yapması...

Karayılan ayrıca çekilmeyi bağımsız gözlemcilerin izlemesini istiyor.

Bir de Kuzey Irak, Türkiye ve Avrupa’da toplantılar düzenlenmesini...

Bir başka önemli konu şu:

Çekilme sürecinin uçu açık bırakılacak...

Şimdi maske iyice düştü...

Neden ucu açık bırakılacak silahlı çekilmenin?..

10 kişilik PKK’li grup diyelim ki 8 Mayıs’ta silahlarıyla birlikte çekilecek.

İkinci aşamada çekilecek olan grup, belki bir ay sonra Kuzey Irak’a geçecek...

Bunun adı böylece barış olacak!

Bu arada size gerçek bir öykü anlatayım...

Biri Türk biri Kürt, iki işadamı Ege’de bir kıyı kasabasında rakı balık sofrasında “barış” üzerine konuşuyor.

Türk işadamı Kürt arkadaşına takılıyor:

“Kürdistan kuruluyor artık Marmaris’ten kalkıp Kürdistan’a gider, Dicle kenarında kafayı çekersin!”

Kürt işadamı, “Sen git oraya” deyip ekliyor:

“Enayi miyim ben! Böyle güzel kasabaları, denizi sana bırakacağım... Bu memleket hepimizin... Senin, benim, Lazın, Çerkezin, Süryaninin, Ermeninin... Kardeş kardeş yaşayacağız... Bak sen de ben de Kuzey Irak’ta ihale aldık... Kavga mı ettik, arkadaş olduk...”

Bu sohbetten hepimizin ders çıkarması gerekmez mi?

***

İlkyaz değil, sanki yaz gelmiş Ege’ye...

Umuda yolculuk yapmak istiyorum denizi seyrederken.

Nice acılar içinde yanıp tutuştuk, ölümleri, kıyımları, faili meçhulleri gördük.

Kör terör vurup geçti her yeri!

Bu dağlar, bu ovalar, ırmaklar, denizler bu coğrafyada yaşayan herkesindi...

Bir anda faili meçhul cinayetleri unuttuk!

Türk ve Kürt aydınlarının, Hrant’ın hangi güçler tarafından öldürüldüğünü konuşmuyoruz bile.

Nerede gerçek Kürt aydınları, sosyalistleri? Emeğin örgütlü gücü nerede?

Bakın, ABD alkışlamış PKK’nin çekilme sürecini...

AB ve Rusya memnun olmuş!

***

Barış falan gelmedi, şimdilik!

AKP-İmralı pazarlığı yavaş yavaş ortaya çıkacak merak etmeyin.

Bakın Kandil’de bir PKK’li, 100 gazeteci arasında bulunan arkadaşımız Mahmut Oral’a ne diyor:

“Ne silah bırakması, biz taktik olarak geri çekiliyoruz. PKK bir Ortadoğu hareketidir. Silah bırakmayız. AKP ve TC’ye güvenmiyoruz ama önderimiz Öcalan’a inanıyoruz!”

Daha birinci perde bitmedi...

İkincisi var, üçüncüsü...

Ucu açık, göreceğiz!

\n