Yüzüne baktığımda gözlerinin içinden bir yağmur bulutunun geçtiğini görüyorum...\n

Nasıl dayanabildin bunca acılara, inan bilmiyorum...\n

Elinde bir tutam cezayirmenekşesi, bir sap kırmızı karanfil...\n

Şimdi şehit düşen oğlunun mezarı başındasın...\n

Hem konuşuyor hem ağlıyorsun.\n

Sonra eve dönüyorsun!\n

Pencereden yüzünü hiç göstermiyorsun, bakmıyorsun oğul gelecek diye dışarıya.\n

Gözyaşlarını siliyorsun!\n

Her sabah şehitliğe gidip oğlunla konuşuyorsun...\n

İnanıyorsun senin anlattıklarını dinlediğine.\n

Bir an gözlerini yumuyorsun...\n

Gözyaşlarını saklıyorsun kimse görmesin diye...\n

Kimseler yok biliyorsun oysa...\n

Yitirmişsin yapraklarını, oğullarını, kocanı... \n

Tek başınasın...\n

Kimileri “şehit düştü” diyor, ardından “şu kadar kişi etkisiz hale getirildi” diye ekliyor...\n

***\n

Bakıyorsun hiç konuşmadan...\n

Televizyon ekranlarından o küçük odana yansırken, sen derin ırmaklar yatağında uyumaya çalışıyorsun.\n

Bu dünyada sanki hiçbir şey olmuyor!\n

Yaşadığın coğrafyada kin ve intikam duyguları dalga dalga yayılmıyor...\n

Sen yoksun aslında, oğullar yok!\n

Sağdan sola say, elde var sıfır, soldan sağa say elde var sıfır... \n

Ölümün adını koyalım mı önce?\n

O şehit düşen polis, asker...\n

Vadilerde “etkisiz hale” getirilenler!\n

Bu coğrafyada yüzyıllardır birlikte yaşadığımız çocuklarımız, insanlarımız değil mi bizim?\n

Nerede kaldı yurtseverlik, kardeşlik, barış...\n

Düşlerinde gördüklerini biliyorum ben sizlerin...\n

Ey anneler, annelerimiz...\n

Darmadağın olmuş düşler, gözaltında kayıp gençler...\n

Sesiniz çok uzaklarda değil, Galatasaray’da toplanan Cumartesi Anneleri...\n

Kimsesizler mezarlığı...\n

***\n

Aslında olup bitenlerin, yaşanan acıların hepsinin farkındayız.\n

Bir çift sözüm var benim de...\n

Şafak sökmeden, gün ağarmadan hüznün ve acının içine yuvarlananlar...\n

Silivri’de, Diyarbakır’da, Sincan’da zindanlarda yatanlar...\n

Umutlarımızı, avuçlarımızın içinden alıp bizi sığ sularda boğmak isteyenler...\n

Bir sabah uyandığınızda, gün mavilerle kıpır kıpır sabahın renklerini dokuduğunda daha özgür, laik, demokratik bir Türkiye’de yaşayacağınızı çok beklersiniz...\n

Kış geldi, terör bitti sanıp o anaları, babaları, dul kadınlarımızı oyalarsınız.\n

***\n

Haydi bir daha sayalım soldan sağa, sağdan sola...\n

Elde var sıfır!\n

O gece Şırnak’ta, Beytüşşebap’ta, Şemdinli’de 10 şehit, beş yaralı...\n

Sen uykudayken, düşler içindeyken can vermiş.\n

Tutunacak bir dal yok!\n

Sıvasız, kimisi kerpiç, kimisi briket ya da tuğladan yapılmış evlerde, ay-yıldızlı bayrağımız dalgalanırken, bir başka evde, evlerde ağıtlar yakılıyor.\n

Gün yitiyor, el ayak çekiliyor...\n

Yapayalnızsın...\n

Felçli bir baba divanda sessizce yatıyor.\n

Kim bilir neler düşünüyor senden habersiz.\n

Komşular gitmiş, yetkililer sıvışmış...\n

Acılarını yüreğinin derinliklerine gömüyorsun.\n

Hiç konuşmuyorsun hiç!\n

***\n

50 bin ölümüz var son 30 yılda...\n

Türk, Kürt, Çerkez, Boşnak bizim ölülerimiz...\n

Berfo Analarımız, çocuklarımız!\n

Gecenin sesi soluğu Ardahan’da, Çıldır’da duyuluyor...\n

Sınır boyları, nöbet tutan Mehmetler...\n

Genç yaşta herkese nasip olmayan şehit olmayı bekliyor...\n

Ölümün kendisine baktığını bile bile orada duran Mehmet...\n

Karda ayak izlerine bakarak yürüyen ve geri dönen Mehmetler!\n

Her zaman yenidir şafak...\n

Sabah oldu gün ağardı yine...\n

Özgür, laik, demokratik bir Türkiye’yle uyandık mı?