‘Tamam mı’, ‘Devam mı’ maçına çıkıyorduk ama karşılaşma öncesi konuştuklarımız daha çok saha dışı olaylardı; Arda Turan meselesi, Fatih Terim’in damatları filan... Bunları şimdilik bırakıp sahada olanlara bakma zamanıydı artık.
Millilerin aldığı iki mağlubiyetin ardından ortaya çıkan gerçek şu: Ne yazık ki formsuz bir teknik direktörümüz var. Hırvatistan maçında top bizde olacak diye oyunu iyice yavaşlatmıştık ve orta alanda oyuncular birbirini bozmuştu. İspanya maçında ise gol yemeyeceğiz diye on sekize yığılmıştık.
Yığılmıştık fakat İspanya’nın ne paslaşmasını ne de gol atmasını engelleyebilmiştik. Mesela İspanya ilk golünü 43 saniyede 21 pas sonunda bulmuştu. Kafada teslim olduğumuz bir maçtı.
Terim bu kez Çekya’ya karşı sağı solu orta alanı belli bir kadro çıkarmıştı.
Ve bir tek Emre Mor konusundaki fikrini değiştirip pişmesini(!) beklemeden ilk on birde kullanması bile takıma renk dahası hız getirmişti. Nitekim maçın başında Emre’nin boş alanı iyi kullanıp Burak’a yolladığı topla turnuvanın ilk golünü buldu Milliler. Böylece puansız ve golsüz kapatılan 1996’yı tekrarlama ihtimali de kalkmış oldu en azından.
Gol moral getirmişti ama Ozan ve Selçuk çabuk geriye yaslandı yine. Topu ileriye ve kanatlara Volkan ve Emre’ye aktarmamız rastlantılara kaldı. Oyunu iyi yönetemeyince Çekler kolaylıkla on sekizimiz önüne geldi. Hatta uzun uzun kaldılar orada, pozisyonlar buldular, neyse ki değerlendiremediler.
Son 30 dakikada topu daha fazla tutma umuduyla Terim Volkan’ın yerine Oğuzhan’ı aldı. Ve bir duran top sonucu Mehmet’ten Ozan’a uzanan pas ağları bulunca hem skor 2-0 oldu hem de oyunun kontrolünü ele geçirdik. Çekler ise tamamen dağıldılar.
Böylece boş geçen 2 maçtan sonra “Avrupa Kupası bizim için şimdi başladı” dedik. Sonraki iki gruptan bizden kötü bir üçüncü çıkarsa, ki İtalya’nın grubundan çıkacak gibi, en iyi dördüncü üçüncü olarak gruptan çıkacağız. Sonra Galler’le çeyrek finale çıkmak için oynayacağız.