Üniversite bitirmiş işsizlerin oranı yüzde 18’e yükseldi.

Dört buçuk milyon üniversite bitirmiş genç var. 500 bini işsiz.

En büyük işsizlik oranı üniversite diplomalılarda.

Bu nasıl bir aymazlıktır?

Yıllarca süren eğitim.

Sınavlar. Kaygılar. Çekilen sıkıntılar.

Geçen zaman. Yıllarla ölçülen süreler.

En verimli dönemler.

Bağlanan umutlar.

Harcanan paralar.

Sonra da bir diploma.

Çerçevelet, duvarına as.

Nasılsa işin gücün yok. Bakar durursun.

Neden hâlâ üniversiteler açılıyor?

Neden hâlâ yeni bölümlerden medet umuluyor?

Eğitim ne içindir?

Üniversiteleri yönetenler sonrasına dönüp bakmıyor mu?

Hükümetin bu işlerle ilgisinin olmadığını biliyoruz.

Hükümet üniversitelere mescit yapılmasıyla ilgileniyor.

Ya anneler babalar?

Onların çektiği çileler ne olacak?

Çocukları hâlâ onların kanatlarının altında.

Yıllar boyu koruyup kolladıkları çocukları.

İşte üniversiteyi de bitirdi.

Ama işsiz.

Bu derdi kim çözecek?

Orada kimse var mı?

***

Acun Ilıcalı.

Televizyonların harika çocuğu.

Yeni kanalına geçmek için 70 milyon TL almış.

Bu rakamla da futbolcu Ronaldo’yu, Beckham’ı geçmiş, Messi ile eşitlenmiş.

Acun Ilıcalı’nın eğitimini bilmiyorum, bilmek de gerekmiyor.

Belli ki zeki, yetenekli, başarılı bir genç.

Televizyona eğlence, yarışma programları yapıyor.

En tutulan programlar bunlar.

Şimdi buyrun bakalım, günümüzün gencine soralım:

Acun Ilıcalı olmak mı ister, matematik profesörü mü?

‘Elbette Acun olmak isterim.’

‘Matematik mi? Nefffret ediyorum.’

Olan biten budur.

Çok para kazanmayı hayatın tepesine yerleştirirseniz, bundan sonra olacak da budur.

Çok para kazananlara bakın.

Komedyenler, TV’de eğlence programları yapanlar.

Kısaca, eğlendirenler.

Bir tiyatro yeteneği olan Mehmet Ali Erbil, eğlenceler sunarak ünlü oldu.

Dünyanın gidişi budur.

Eğlence, para, vur patlasın, çal oynasın.

Ama hayatın gerçeği bu değildir.

Hayat; aklın, iradenin ve azmin kazancıdır.

***

Dünyanın gidişi hayatın gerçeği değildir.

Dünya, paranın egemenliğini, insanın ezilişini seyrediyor.

Ama hayat, kayıtsızlıklar ve düş kırıklıkları değildir.

Hayat gerçeklerdir.

Matematik, fizik, kimya, biyoloji hayatın yönetimidir.

Tarih, coğrafya, toplumbilim yaşamın gerçekleridir.

İkinci, üçüncü diller insanların buluşmasıdır.

Eğitim, yaşamın pratiğidir.

İnsan er ya da geç kendi gücünü fark edecektir.

İnsan paraya teslim olmayacaktır.

İnsan parayı kullanacaktır.

Üniversite aydınlanmanın merkezi olacaktır.

Üniversite bilim üretecektir.

Ve insan, yeniden, kendi hayatının sahibi olacaktır...