Hükümetin K. Irak, Güney Kıbrıs ve Suriye’ye karşı yürüttüğü politikalar, kavgayı ayıranlara dayak yiyenin,

“tutmayın beni” diye karşı çıkmasına benziyor.

Hükümetimiz devletlû konumuna getirdiği aşiret reisi Barzani’ye, “Ya Kandil’i söndür ya da biz gelir söndürürüz ha” dedi mi? Dedi!

Güney Kıbrıs, Amerikalı, İsrailli ortaklarıyla Doğu Akdeniz’de petrol ve doğalgaz aramaya başlayınca… durdur, yoksa geliriz ha dedi mi? Dedi!

Suriye’nin eli kanlı silahlı lideri Esad, “bak sonra fena olur ha” demeye varan çıkışlarımıza burun kıvırdı; organize ettiği kalabalıkları üzerimize saldı. Büyükelçiliğimize, konsolosluğumuza saldırttı.

Şam’a, sorumluları bulmasını içeren iki nota ve… yoksa?

Yoksa… açıklandı ki, “Türkiye gerekli önlemleri almaya kararlıdır.”

Dışişleri’nden sızdırıldığına göre, gerekli önlemler ekonomik!

Hükümetin gündeminde, “ne askeri bir operasyon var ne de bin kilometreye yakın ortak sınırımızda tampon bir bölge!”

***

Başka önlem yok mu gündemimizde? Olmaz mı? İşte önlem: Suriyeli muhaliflerle önce Dışişleri bakanının yaptığı toplantıdan sonra, Başbakan Beyefendi Suriye sınırı yakınlarında Hatay’daki sığınmacı kampına gidip Şam’a sert bir mesaj gönderecek(miş).

Varılan sonuçlara gelince:

K. Irak’ta Barzani, buradaki temaslarında, hükümeti Kandil’e operasyon yapamayacağımız konusunda “ikna” etti. Kandil yerli yerinde.

KKTC’nin hak ortaklığını kabul etmeden petrol ve doğalgaz arayamayacağını, üstelik namlunun ucunu göstererek tehdit ettiğimiz Güney Kıbrıs petrol ve gaz yataklarına ulaştı.

Hükümet çabalarının beyhudeliği ortaya çıktı. Esad’ı ancak iç dinamiklerin alaşağı edebileceği anlaşıldı.

ABD, sınır ötesi operasyonları Barzani’ye ve Bağdat hükümetine verdiği destekle el altından engelledi. Operasyon rafa kaldırıldı.

Güney Kıbrıs’ı engellemek için askersel kimi tehditlerle sonuç alacağını sanan hükümete, Washington’dan, “Ne yapmak istiyorsunuz? Araştırma ünitelerine saldıracak mısın?” diye bir soru geldi.

Hükümet, “Ne münasebet! Saldırı aklımızın ucundan geçmez... Oralarda hangi türden balık avlanabileceğini araştırıyoruz” diyen bir yanıt verdi.

Savaş gemileri çekildi. Savaş uçaklarımızın Rum arama tesislerinin üzerindeki uçuşlarına son verildi.

***

RTE iktidarının devlet gücü kullanarak (örneğin yüklü para cezaları ile Doğan Grubu’nu) terbiye ettiği medyamızda, burnumuzun ucundaki önemli üç dış sorunla ilgili yürüttüğü “Ya çöz ya da geliriz ha!” diye özetlenen politikaların iflas ettiğine değil eleştirene, değinene rastlanmıyor.

Hükümetlere özgü ileriyi görme duyarlılığı nerede kaldı diyecek olursanız, Van depremzedelerinin bugün yaşadığı drama göz atmanız yeterli.

Meteoroloji günlerce karın, soğuğun Van’da çadırlarda ısınmadan yoksun insanlara ulaşacağını neredeyse davul çalarak bildirdi. Bakanlar her türlü önlemin alındığını ilan buyurdular ve… bir çocuk soğuktan öldü. Çadırzedeleri güney illerine göndermek nihayet hükümetin aklına geldi.

Van’a giden RTE’den de itiraf gibi bir suçlama medyaya yansıdı. Yanındaki on bakana, “Siz bana sorunu tam anlatmamışsınız. Burada sorun çok daha ciddi” dedi.

Artık hesaplayın nasıl yönetildiğimizi... Bakanlar, Van’da her şey tıkırında diye halkı uyutuyor diyorduk.

Meğer halk yalnız değilmiş. Bakanları, Başbakan’larını da uyutuyormuş!