Altan Abi yaşını göstermiyor. Yazmaktan, toplantılardan ve konferans vermekten hissetmeye zaten vakti de yok.. 

Geçtiğimiz haziran 90. yaşını, birlikte çalıştığı “doksan” meslektaşı ile Ankara’da kutlamak için sözleşildi.

O 90’ını bulmuştu ama biz bulamadık. 

Mazeretli, hasta, tren bileti bulamama veya “terk-i dünya” etmişlik gibi gibi irili ufaklı nedenlerle “makul ve normal” bir katılımla doğum gününü kutladık. (Hapisane arkadaşı ve eski ANKA’cı Eşref Erdem’in Haymana’daki bahçesinde.)

“Makulü normalde aramak” rahmetli Metin Toker’in öğütlediği hayat ve siyaset ilkesi idi. Altan Abi de makulü hep normalde aramayı yeğleyenlerden oldu. AKP lideri gibi makulü anormalde arayanlar da var. 

“Şimdi, buraya Tayyip Bey’i sokuşturmanın ne alemi var?” diyenler çıkabilir. 

Ama makulü anormalde arayanların, sonunda ya kendi ya da ülkenin başına daima iş açtıklarını da bilmemiz ve not etmemiz gerekir. Bu da doğal bir “makulü normalde arayan” gazetecilik sorumluğudur. 

Cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi adlı ucube illetin, bugün ülkeyi sürüklediği çıkmazın nedeni, “makulün anormalde aranması”dır. 

Dileyelim önümüzdeki dönemde, Erdoğan da bu gerçeği gören ve acılarını etinde, kemiğinde ve sofrasında yaşayan halk çoğunluğuna katılacaktır. 

**

Altan Abi, Kuşaklar Arası adlı kitabının çıktığını ve gazeteye de gönderdiğini telefonda haber verdi.

“Anılı” kitaplarının altıncı cildi sandım. Değilmiş.

Kurduğu ANKA Ajansı ile yönettiği, başyazarlık yaptığı gazetelerdeki macerasını dönem siyaseti paralelinde “söyleşi-sohbet” yöntemiyle yazılmış bir kitap. 

Siyaset bilim öğrencisi XYZ kuşağından 1998 doğumlu Atahan Ünlü, yaşından başından büyük sorularını PTT kuşağından 1932 doğumlu muhatabına yöneltiyor. 

Altan Abi de Atahan’ın neyi ne kadar bildiğini sorularıyla arada imtihan etmekten de geri durmuyor. 

Eskiden bir gencin gazeteci olup olmayacağına mesleğin ustaları karar verirdi. 

Şimdi ise mesleğe devam edip edemeyeceğine karar veren bir “Baş Usta” var.

Altan Abi muhabir ruhlu bir kalem. 

Özdemir İnce’nin kitabını yazdığı Necip Fazıl icadı “Başyücelik” devletinin bugün, Külliye’de cumhurbaşkanlığı hükumet sistemi adı altında ete kemiğe büründüğünü ustaca örnekleriyle anlatıyor.

Kuşaklar arası geçmişe sıkışmaktan kurtulup geleceği kucaklamaya; Cumhuriyetin 100. yılını sevinçle kutlamayı hak etmenin ipuçlarını da sunuyor.

SÖZ UÇAR YAZI KALIR

Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Mansur Yavaş sessizlikteki hikmeti çözmüş bir belediye başkanı. 

Konuşmuyor, yaptığı işleri konuşturmayı tercih ediyor.

Bugüne dek hiç özel demeç vermedi. 

Yönetsel birikim ve deneyimi ile Beypazarı ilçesisinde mayalandı. 

Katakulli sonucu elinden alınan ilk seçimden sonra ikinci kez kazandığı Ankara ile bütünleşti. 

“Daha ötesi” için adı hep telaffuz edildi durdu. Ama o, tevazudan tasarruf etmemeye kararlı. Bu kararını da inançla sürdürüyor.

“Ankara’yı sevmezse gönül aşkı ne anlar?!” demeyecek kadar da ölçülü.

Ama Ankara’yı sevenleri, Ankara için çalışanları, Ankara’ya ve Ankaralılığa sahip çıkanları da baş tacı ediyor.

Güven Dinçer de onlardan.. “Damardan Ankaralı” sıfatını hak ettiğini kendisini tanıyan başta Yavaş olmak üzere herkes biliyor. 

Ankaralılar Vakfı kurucusu ve başkanlığını yaptı.

Başkentin her alandaki sorunları ile ilgilenmiş, bu konuda projeler üretip yönetmiş oması nedeniyle Mansur Yavaş’ın gönül desteğine de sahip. 

Devlet ve yüksek yargıdaki birikim ve deneyimin hukukçu olarak tanığı olan Mansur Yavaş, Dinçer’in önerilerini, düşüncelerini iki ayrı cilt halinde, 

Ankara Başkent Yazıları-Ankara Kent Yazıları, “Söz uçar yazı kalır” diye bir sunuş yazısı ile kitaplaştırdı:

Başkente sahip çıkmak, Cumhuriyete ve Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucu iradesine sahip çıkmaktır. 

**

Lozan kahramanı ikinci cumhurbaşkanımız İsmet İnönü’yü rahmet, özlem ve saygı ile anıyoruz.