Mersin'in ilçeleri! Mersin'in kaç ilçesi var? Mersin'in ilçe nüfusları kaç? Mersin ilçe belediyeleri hangi partiden?

Akdeniz

 Mersin Büyükşehir Belediyesi'ne bağlıdır. Kuzeyinde Toroslar, güney batısında Yenişehir, doğusunda ise Tarsus ilçeleri bulunmaktadır. Mersin Limanı, Mersin Serbest Bölgesi, Mersin Şehirlerarası Otobüs Terminali, Türkiye'nin en büyük gökdelenlerinden olan 52 katlı Mertim Kulesi, Atatürk Parkı ve Mersin Atatürk Evi burada bulunmaktadır. Son derece kozmopolit bir demografik yapıya sahiptir. Türkiye'nin en aktif kültür merkezlerinden biri olan Mersin Kültür Merkezi bu ilçede Cumhuriyet Meydanı arkasında ve Ortodoks Kilisesinin yanında bulunmaktadır.İlçe ticari hacmi bakımından Türkiye'de ilk 5 büyük ilçe arasındadır. Türkiye'nin en büyük limanı olan Mersin Limanı, Akdeniz ilçesinde bulunmaktadır. Bunun etkisiyle de ilçede yoğun tercüme bürosu ve noter bulunmaktadır. İçel Sanat Kulübü de bu ilçede bulunmaktadır.Atatürk'ün Mersin'e birçok kez geldiğinde kaldığı ev ve konak bu ilçede yer almaktadır. Mersin'in en iyi semti olarak gösterilen Çamlıbel de bu ilçede yer almaktadır. Hukuk bürosu, resmî daireleri, hastaneleri ve okulları, Mersin Valiliği ve Mersin Büyükşehir Belediyesi'ni bünyesinde bulundurmasıyla Mersin'in ve Türkiye'nin en önemli ilçelerinden biridir.

Mezitli

Mersin Büyükşehir Belediyesi'ne bağlıdır. 2008 yılında ilçe teşkilatı kurulmuştur. Toplam yüzölçümü 515,79 km² ve rakımı 5 m'dir. Merkeze uzaklığı 11 km'dir. Batısında Erdemli, doğusunda Yenişehir, kuzeyinde Toroslar ilçeleri bulunmaktadır. İlçe 40 mahalleden oluşmuştur. Bu mahallelerin en büyüğü 26.420 nüfusu ile Merkez Mahallesi olup, en küçük mahalle ise 128 nüfusu ile Pelitkoyağı Mahallesidir. Toplam bina adedi 8.849, toplam parsel sayısı 13.324, toplam hane sayısı 78.889'dur. İlçe turizm açısından gelişmiştir. Mersin Üniversitesi'nin Çiftlikköy Merkez Kampüsü bu ilçede bulunmaktadır. Sahil boyunca uzanan, gelişmiş ve modern bir ilçedir. Çoğunlukla Mersin'in yerli halkı ve üniversite öğrencileri bulunmaktadır.İlçe Akdeniz kıyısında yer almaktadır. Mezitli topraklarının 3/4'ünün çoğu dağ, yayla plato ve dalgalı araziden oluşmuştur. Dağ ve deniz arasında kalan kıyı şeridi batıya gittikçe daralmaktadır. Toroslar bu konumu ile kuzey rüzgarlarına karışı bir set oluşturularak tipik Akdeniz ikliminin hüküm sürmesine neden olmaktadır.

Toroslar

Mersin Büyükşehir Belediyesi'ne bağlıdır. Şehir merkezinin kuzeydoğu bölümünü oluşturur. Yüzölçümü en büyük olan merkez ilçedir. Güneyinde Akdeniz ilçesi, doğusunda Tarsus, kuzeydoğusunda Çamlıyayla, batısında ise Yenişehir ve Mezitli ilçeleri bulunmaktadır. Mersin ilinin şehirlerarası otobüs terminali, Toroslar ilçesinde bulunmaktadır.

Kentin en büyük iki mezarlığı da Toroslar ilçesi sınırlarındadır. Yumuktepe tarihî eserleri, Mersin ve Türkiye'nin en büyük bayrağı Toroslar ilçesi sınırlarındadır. Kentin en büyük yaylalarından olan Gözne Yaylasına giriş Toroslar'dan geçen üç büyük caddeden sağlanır.

İlçede bulunan Çağdaşkent Mahallesinde, Mersin'in en büyük cumhuriyet meydanı vardır.

Adını kuzeyinde bulunan Toros Dağları'ndan almıştır. Belediye Başkanı CHP'li Abdurrahman Yıldız'dır.

Toroslar ilçesi doğu ve çevre illerden yoğun göç almıştır. Buna rağmen ilçe nüfusunun buyuk bölümünü yerli nüfusun yanı sıra Gülnarlılar, Mutlular, Tarsuslular oluşturmaktadır. Köy nüfusunun çoğunluğu köylü halk ve Gülnarlılar oluşturmaktadır. Köylü nüfus haricinde bu ilçede Mersin şehrinin yerlisi yok denecek kadar azdır.

Yenişehir

Batısında Mezitli, doğusunda Akdeniz, kuzeydoğusunda ise Toroslar ilçesi bulunmaktadır. Mersin ilinin merkez ilçelerinden birisidir.Mersin'in merkezinde yer alan ilçenin gelişimi kentsel yaşamın gelişmesine paralel olarak gerçekleşmiştir. Yenişehir ilçesi, 22 Mart 2008 günü çıkarılan Büyükşehir Belediyesi Sınırları İçerisinde İlçe Kurulması ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanuna dayanarak kurulmuştur. 13 ilçesi bulunan Mersin'in 4 merkez ilçesinden birisidir. Yenişehir Belediyesi ise Mersin'in 1993 yılında Büyükşehir olması ile alt birim belediyesi olarak kurulmuş, 2008 yılındaki kanun ile ilçe belediyesine dönüştürülmüştür. Yüzölçümü bakımından Mersin'in en küçük ilçesidir.Yenişehir ilçesi Mersin merkez sınırları içerisinde yer almaktadır. Tipik Akdeniz ikliminin etkisi altındadır. Yazları sıcak ve kurak kışları ılık ve yağışlıdır.İlçede Mersin Üniversitesi'nin yerleşkeleri bulunmaktadır. Başlıca yerleşkeler Çiftlikköy Merkez Kampüsü ve Yenişehir Kampüsü'dür. Ayrıca Mersin Eğitim Vakfı tarafından kurulan Mersin Toros Üniversitesi 2009 yılında eğitim hayatına başlamıştır.

Anamur

Anamur, Mersin ilinin Antalya sınırında yer alan en batısındaki ilçesi. İsmi, Yunanca "yel değirmeni" sözcüğünden türeyen Anemourion Ανεμούριον, "rüzgarlı burun" anlamına gelmektedir. Anemurium Antik Kenti, Anamur burnuna çok yakın ve sürekli rüzgâr alan bir noktada kurulmuştur.Anamur 1869 yılında ilçe olmuştur. 1867'de Konya vilayetine bağlı İçel Sancağı'nın bir kazası olan Anamur, 1877'de İçel Sancağı Adana Vilayeti'ne bağlanınca, Adana vilayeti İçel Sancağı'nın bir kazası durumuna gelmiştir. Eski kaza merkezi bugünkü Ören beldesinin Nasrettin ve Ortaköy mahalleleridir. Burada yıkık durumdaki eski bir devlet binası hâlâ görülebilir. Sonraları daha iç ve yüksekçe bir bölge olan Çorak, ilçe merkezi olmuş, adı Anamur olarak değiştirilerek, devlet daireleri ve birçok aile Çorak'a taşınmıştır. 1930 yılında eski hükûmet konağı binası Rum Ortodoks kilisesi yıkılarak yerine inşa edilmiştir. Mimarı Ermeni bir ustadır.

Aydıncık

Çeşitli medeniyetlere beşiklik etmiş olan Aydıncık'ın bilinen tarihî adı Kelenderis'tir. Mitolojiye göre Kelenderis, denizcilik ve ticarette çok ilerlemiş Fenikelilerden Sandakos tarafından üç bin yıl önce bir liman ve ticaret şehri olarak kurulmuştur. Kente daha sonra Hititler, Asurlular, Sisamlılar, Selefkoslar, Mısırlılar, Romalılar, Bizanslılar, Emeviler, Ermeniler, Karamanoğulları ve Osmanlılar hakim olmuştur.Kelenderis ilk parlak dönemini, MÖ 5. ve 4. yüzyıllarda yaşamıştır. Kendi parası MÖ 5. yüzyılda görülmeye başlamış ve Büyük İskender'in Anadolu'ya gelişine kadar sürmüştür. MÖ 425-400 yıllarına tarihlenen gümüş bir Kelenderis sikkesinin ön yüzünde şaha kalkmış bir atın üstünde yan oturmuş bir süvari, arka yüzünde ise başını sağa çevirmiş ve diz çökmüş vaziyette bir keçi bulunmaktadır.Aydıncık, Akdeniz Bölgesi'nde, Akdeniz kıyısı boyunca uzanan Torosların denize en yakın seyreden kolunun yamacına kurulmuş olup, bağlı olduğu Mersin merkeze 173 km, komşu il Antalya merkeze ise 325 km. uzaklıkta bir ilçedir. İlçenin kuzeyinde Gülnar, doğusunda Silifke, batısında Bozyazı ilçesi, güneyinde ise Akdeniz var.

Bozyazı

Bozyazı, Mersin ilinin Torosların eteğine kurulmuş bir ilçesidir. Bozyazı, kalabalık şehirlere ve tatil merkezlerine uzak olduğundan buraya henüz kitle turizmi tam olarak ulaşmamıştır.İlçenin ayrıca 1 tane de Nagidos Adası adında adası bulunmaktadır.Bozyazı'nın kıyıları nesli çok ciddi tehlikede olan Akdeniz Foklarının önemli bir kolonisini barındırması, Bozyazı'da denizin oldukça temiz olduğunun açık bir göstergesidir. Bozyazı'da tarım alanları fazla geniş olmamakla birlikte yumuşak iklimi ve verimli topraklarıyla, Bozyazı en önemli gelir kaynağını muz ve çilek tarımıyla oluşturmaktadır. Bunun yanında diğer gelir kaynakları ise portakal yetiştiriciliği, yer fıstığı tarımı ve balıkçılıktır.Bozyazı İlçesi, Torosların eteklerinde Akdeniz kıyısında bulunmaktadır. Doğusunda Aydıncık, batısında Anamur, kuzeyinde Gülnar ve Ermenek ilçeleri, güneyinde ise Akdeniz yer almaktadır. İlçe yüzölçümü 566 km² olup, deniz seviyesinde rakım sıfır, en yüksek noktasında ise 1760 m'dir. Yaklaşık 25 km sahil şeridine sahiptir. Önemli akarsuları; ilçe merkezinden geçerek denize dökülen Sini Çayı ile Tekeli ve Tekmen kasabaları arasında yer alan Aksaz Çayı'dır.

Çamlıyayla

 Mersin ilinin bir ilçesidir. Halk arasındaki diğer bir adı Namrun'dur. Nüfusu kışın 8-9 bin, yazın ise 150-200 bin arasında değişir.

Yaylalık bir alan olduğu için yazın çok hareketlidir. Adana, Mersin ve Tarsus'un yerlileri yaylaya buraya çıkarlar. Tarsus'tan ayrılarak 1991'de ilçe olmuştur. Doğası ve çamlıklarıyla ünlüdür. 2700 metredeki Çiniligöl ve Yazıgöl, Baştepe, Papazın bahçesi, Cehennemdere kadıncık ırmağı bulunur. Ana ardıç da bu ilçededir. bandırma karsambaç ve iğne oyasıyla ünlüdür. Çamlıyayla da ayrıca Türkiye'de ender bulunan patentli yerli domates yetiştirilmektedir.İlçede, yaz aylarında yayla turizmine yönelik hareketlenmeler görülür. Çevre il ve ilçelerden gelen yerli ve yabancı turistler ile yayla evlerine göç eden vatandaşlar, yaz aylarını burada geçirmektedirler. Yazı ilçede geçiren vatandaşların yaptırdıkları yayla evleri geleneksel Türk evlerinin güzel birer örneğidir. Bunların büyük bir kısmı kış aylarında kapalıdır, yerli halkın oturduğu evlerse yaz kış kullanılmaktadır.

Erdemli

Yüzölçümü 207.800 hektar olan ilçenin, tarım alanı 53.491 hektar, orman ve fundalık alanlar 56.406 hektar, tarım dışı arazi 97.903 hektardır. İlçe nüfusu 2023 sayımına göre yaklaşık 153.967'dir.

"Erdemli" isminin nereden olduğu kesin olarak belli değildir. 15 yüzyılda İç Anadolu Bölgesi'nden geldiği sanılan "Erdemoğulları" isimdeki bir Türkmen Aşireti'nin ismini aldığı sanılmaktadır. "Erdem"in sözlük anlamı iyilik, doğruluk demektir. Türkmen Beyi Erdem, bu güzel anlamlı sözcüğü beğendiği için aşiretinin adına ve devamlı kalmak istedikleri bu yere Erdemli ismi verilmiştir.

Türkiye Cumhuriyeti'nin ilanından sonra, küçük bir yerleşim iken, 1 Haziran 1954 tarihinde ilçe olmuştur. Turizmi, tarihi zenginlikleri ve doğal güzellikleri açısından önemli bir gelişme potansiyeline sahiptir. Erdemli'nin ilk belediye başkanı Abdurrahman Şevk Kocareis'tir.Doğuda Mersin, batıda Silifke, kuzeyde Karaman ili ve güneyde Akdeniz ile çevrilidir. Mersin - Antalya Karayolu üzerinde ve Mersin'e 35 km uzaklıktadır. İlçenin merkezinin Mersin - Antalya yolu üzerinde bulunması taşımacılığı ve ulaşımı kolaylaştırır. İlçeden Elvanlı ve Güzeloluk mahallelerine giden yol asfalttır. İlçenin bütün köyleri birbirine veya anayollara, her çeşit taşıtların işleyebileceği yollarla bağlanmıştır.

Gülnar

Gülnar'ın geçmişi Hititler'e kadar dayanmaktadır. Sonraları bölgeye Asurlular'ın hakim olmuşlardır. Kısa sürelerle de İran ve Mısırlılar'ın egemenliğinde kalan Gülnar, daha sonra Antik Romalılar'ın yönetimine girmiştir. Gülnar'ın bugünkü halkı, 1230 yılında Orta Asya Balkaş gölü kıyısındaki Gülnar'dan göç ederek bu çevreye yerleşen Türkmenlerdir. Anayurtlarından zorunlu olarak göç etmek zorunda kalan göçerlerin ataları, Gülnar Hatun önderliğinde büyük savaşlar ve uğraşlar vererek, Mersin İçel bölgesine gelerek yerleşirler. Göçerler, yerleştikleri bu yere, Orta Asya'dan geldikleri yörenin adı olan ve aynı zamanda kendilerine Orta Asya'dan gelmelerine önderlik ederek, ulusu için canını feda eden liderleri Gülnar Hatun'un ismini vererek şimdiki Gülnar kazasının yerleşimcileri ve kurucuları olmuşlardır.1461 yılında Gülnar, Silifke ve Mut ile birlikte Fatih Sultan Mehmet'in komutanlarından Gedik Ahmet Paşa tarafından Osmanlı yönetimine katılmıştır. 1900'lü yıllarda Adana valilik, Silifke mutasarrıflık, Gilindire Aydıncık ilçe, Zeyne Sütlüce bucak merkezi iken Gülnar, Yörüklerin alım satım yaptıkları bir adı da Anaypazarı olan bir köydür. Gilindire'den Aydıncık'tan yaz aylarında Gülnar yaylasına çıkan ilçe yöneticileri, Gülnar'ın ilçe olmasını istediler. 3 Haziran 1916 tarihinde yapılan bir törenle Gülnar, resmen ilçe olmuştur.

Mut

Mut, Akdeniz Bölgesi'nde, Mersin iline bağlı bir ilçedir. Toros Dağları eteklerinde, Göksu Nehri kıyılarında kurulmuştur. Doğusunda Silifke, batısında Ermenek, kuzeyinde Karaman ve güneyinde Gülnar topraklarıyla çevrilidir.İlçenin toplam alanı 2860 km²'dir. Kozlar ve Sertavul yaylaları ile Çınaraltı ve Karaekşi Millî Parkları'nın yanı sıra UNESCO Dünya Miras Listesi'ne aday gösterilen Alahan Manastırı mevcuttur.İlçenin ekonomisi genellikle tarıma dayalıdır. önemli miktarda sofralık kayısı üretimi yapılmaktadır Mut Kayısısı. İlçede yetişen diğer önemli tarım ürünleri zeytin ve erik'tir.Nüfus olarak küçülmeler görülse de ilçede uzun yıllardır yörenin yurt çapında tanıtılmasında büyük olanaklar sağlayan bir ulusal festival düzenlenmektedir. Kayısı bir diğer adıyla Karacaoğlan Festivali, ilçenin tarımsal, sosyal, sanatsal özelliklerinin ülke genelinde ve yurtdışında tanıtılması ve zenginliklerinin geliştirilmesi açısından önemlidir.

1970 ve 80'li yıllarda, günümüzde olduğundan farklı olarak ilçede yazınsal etkinlikler az olmasına karşın 1'i kapalı 2'si açık hava olmak üzere 3 sineması mevcut idi. Ancak şu an faaliyette olan bir sineması bulunmamaktadır. Bunun yanında belli başlı iki yerel gazete yaklaşık 35 yıldır faaliyet göstermektedir.

Silifke

Silifke, Türkiye'nin Mersin iline bağlı bir ilçedir. Silifke, Mut'a 73 km, il merkezi Mersin'e 85 km ve Gülnar'a 55 km mesafede; Erdemli'nin batısında, Gülnar'ın doğusunda, Mut'un güneyinde, Toros Dağları ile Akdeniz arasında yer almaktadır. Mersin'i İç Anadolu'ya bağlayan Silifke, önemli yollar üzerindedir. Yapımı süren Akdeniz Sahil Yolu, Silifke'den geçmektedir.Silifke ilçesini Göksu Kalykadnos Irmağı ortadan ikiye ayırmaktadır. Göksu Irmağı'nın denize ulaştığı delta ve bu deltada oluşan Akgöl ve Paradeniz lagünleri, dünyanın önemli kuş toplanma merkezlerinden ve sulak alanlarından biridir. Bu nedenle Ramsar alanı ilan edilmiştir.

İlçenin merkez nüfusu 1980'de 25.000'i bulmazken; 1990'da 47.000'e, 2000'de 65.000'e dayanmıştı. İlçe merkez nüfusu 2007 yılı nüfus sayımına göre 52.961'e düşmüştür. 2008 yılı sayımına göre merkezde nüfus 50.000 olup köyleriyle birlikte 114 bine yaklaşmıştır. Halk, yaz aylarında yaylalara ya da deniz kenarındaki yazlık evlerine taşınır.

Silifke, Toroslar'daki köylerde Türkmen Yörük nüfusu barındırır. Silifke'de en son Yörük kollarından Sarıkeçililer bulunmaktadır. 3-4 tane de Tahtacı mahallesi bulunmaktadır. Tahtacılar, kerestecilik ve orman ürünleriyle geçimlerini sağlayan Alevî Türkmenlerdir. Kent merkezindeki Say Mahallesi, kalabalık bir Abdal mahallesidir. Abdallar da Alevî inancına sahiptirler. Otogara yakın mahallelerde ise yoğunlukla Girit, Selanik ve Kıbrıs göçmenleri yaşamaktadırlar. Tarihi açıdan geçmişte yörede Rum ve Ermeniler de yaşamıştır.

Tarsus

Tarsus Hititçe: Tarşa, Mersin ilinin en doğusundaki ilçesidir. İlçe doğuda Adana, batıda Mersin merkez, kuzeyde Pozantı ve Çamlıyayla, güneyde Akdeniz ile çevrilidir. Tarihte en yaygın Kilikya olarak anılan bölgede bulunan ilçenin Hitit Uygarlığı başta olmak üzere köklü bir uygarlık geçmişi vardır. Hititler döneminde Tarsus, Kizzuvatna eyaletinin bir kentiydi.MÖ 5000 yılına dayanan tarihinde görkemli dönemler yaşayan, çeşitli uygarlıklara kent merkezliği yapan, doğulu kervanların uğrak yeri ve ticaret merkezi olan ilçe, bu ticari özelliğini günümüzde de korumaya çalışmaktadır. Bereketli topraklara sahip olan Çukurova’da her türlü ziraatın yapılması ve sanayinin ham maddesi olan ürünlerin bolluğu, bu bölgede sanayinin gelişmesinde en önemli faktör olmuş. 1800'lü yılların ikinci yarısında, bölge potansiyelinin farkında olan yabancı ülkeler, pamuğun ilk işleme biçimi olan çırçır fabrikalarını faaliyete sokmuştur. Çırçır işletmelerinden iplik fabrikasına ilk geçiş, 1887 yılında Mavromati ve Şürekası İplik Fabrikası'nın açılmasıyla gerçekleşmiştir. 1920'de bölgede Tarsus Konserve Osmanlı A.Ş. kurulmuş ve Tarsus sanayisi daha da gelişmeye başlamıştır. Türkiye'de ilk elektrik enerjisi 15 Eylül 1902'de ilçede üretilmiş.