Amaç ne? Gündem değiştirme mi? Bir yandan gündemi ülkenin diğer sorunlarından uzaklaştırmak öte yandan fırsat bu fırsat deyip muhalif belediyelere yüklenmek mi?

Haftalardır sokak köpeklerinin idamı fermanı niteliğindeki yasa ile yatıp kalkıyoruz. Yasa tasarısı, içindeki ötanazi sözcüğünden arındırılarak TBMM komisyonundan geçti. AKP’li Cumhurbaşkanı Erdoğan istedi. Oldu. Trol hesaplar, yalan haberlerle planlı ve sistematik bir kampanya yürütüldü. 

Kısırlaştırma, aşılama, sahiplendirme gibi zamana yayılan çözümlerle sorun çok rahatlıkla çözülebilirdi. İstenmedi. 

O zaman soralım sırada ne var? İdam için yasa çıkarmak mı? Sosyal güvenlik harcamalarını dengelemek için yaşlılara ötanazi mi? Ya da sokakta yaşayan evsizlere. Uyuşturucu batağına saplanıp uyuşturucu parası bulmak için suça sürüklenen ve sayıları her geçen gün artan gençlere, çocuklara? 

Rahat bırakın efendiler hayvan dostlarımızı. Ne Sokaktaki hayvanları öldürme hakkınız var ne de bu yasayı uygulayarak ülkeyi yeni bir utanç ile baş başa bırakma hakkınız. Asıl meselelere gelin efendiler.

BAŞKA GÜNDEM: EKONOMİ, İSTİHDAM

Bu ülkenin gelir dağılımında büyük uçurum gibi artan yoksulluk gibi büyük sorunları var. Sosyal yardımlar ise çözüm değil, tedavi değil, sadece yaraya pansuman.

Ekonomik kalkınmanın önündeki büyük yapısal engellere kafa yorun siz.

Bu ülkenin nitelikli beyin göçünü nasıl durduracağınızı düşünün. Fabrikaların nasıl birer ikişer kapanıp Mısır’a taşındıklarını düşünün. Öz İplik İş Sendikası Başkanı Rafi Ay, geçtiğimiz günlerde bir açıklama yaparak Türkiye’deki üretim şartlarını beğenmediği için fabrikasını Mısır’a taşıyan tekstil firması sayısının 130’a ulaştığını, son bir yılda da 90 bin işçinin tekstil sektöründen çıktığını bildirdi. Mısır’ın cazibesi zayıf para birimi, düşük enerji ile işçilik maliyetleri ve reform vaatleri. Mısır Sanayi ve Ticaret Bakanlığı’nın son verilerine göre şu anda Mısır pazarında 1700 şirket var ve toplam Türk yatırım hacmi 3 milyar doları aşıyor. 

Tıpkı ülkeyi terk eden gençler gibi yatırımlarını Mısır gibi cazip ülkelere kaydıran ve rekabet gücünü artıran patronları da suçlayamayız. Peki ya geride kalanlar? İşsizler ve umutsuzlar ordusu, sosyal yardımlardan medet umar hale getirilenler?

Ucuz işgücü uzun zamandır Türkiye’nin rekabet avantajı değil. Olamaz da artık. Olmamalı da. O zaman yapılması gereken ekonomiyi düşük ve orta katma değerli üretimden yüksek katma değerli üretime dönüştürmenin koşullarını yaratmak. Bunun sadece teşvik dağıtarak olmadığını da gördük. Ülke koşulları, yeni eğitim modelleri ile planlı ekonomiye geçiş ile bütünsel bir dönüşüm gerek...

23 yıldır tek başına iktidarda olan bir partinin bunları becerememesinin bedeli düşündüğümüzden ağır oluyor. 

Ne yapacaksınız Sayın Erdoğan? Fabrikalar kapanıp işsiz sayısı arttıkça, suç, uyuşturucu, cinayetler arttıkça yeni içinde “ötanazi” sözcüğü bulunmayan yasalar mı çıkartacaksınız?