Kapitalist, gölgesini satamadığı ağacı kesermiş. Ağaca sağdan bakış tam da budur. Derin yaralar açan örneğini Gezi Parkı olaylarında yaşadık. Orada, ağaçların acımasızca kökünden nasıl sökülüp atıldıklarını gördük. Aradan dokuz yıl geçmiş olmasına karşın, ağacı kesenlere değil, ağacı savunanlara en ağır cezalar veriliyor. 

1980’li yılların başı. Moskova Büyükelçiliğimiz, içinde bir iki ağaç bulunan bitişikteki boş arsayı alarak elçiliğe katmak ister. Moskova halkı bunu duyunca arsaya ve arsadaki ağaçlara sahip çıkar. Çünkü yüz elli yıl önce yaşamış ünlü Rus şairi Puşkin (1799/1837), zaman zaman oraya gider bir ağacın altında otururmuş! Ağaca ve sanatçıya duyulan sevginin bütünleştiğini görüyoruz.

AZICIK ATATÜRK’E BAKILSA

Her alanda olduğu gibi ağaçta da örnek adımları Atatürk’ten öğrendik. Atatürk’ün, Ankara’nın bozkırını o olanaksızlıklar ortamında nasıl yeşerttiğini, Atatürk Orman Çiftliği yaptığını bilmez miyiz? Orası son yıllarda ne durumda gören var mı? Kaçak olarak külliyelere, saraylara, Amerika elçiliğine kadar arsa yapıldı, yapılaşmaya açıldı! Ankara’da yer mi kalmadı?  Atatürk’ün Türk ulusuna bağışladığı 102 dekarlık AOÇ artık yok! 

Atatürk, Yalova’da ağaç dalının kesilmesini istemez; ufacık köşkünün 4.8 m öteye kaydırılarak taşınmasını sağlar! İnanılmaz, insancıl bir ilgidir bu.

Ankara Akköprü bölgesinden geçerken Atatürk, ara sıra gördüğü bir iğde ağacının yerinde olmadığını anlayınca:

“Ne oldu o iğde ağacı” diye sorar.

Orman gidince sel oluyor, toprak kayması oluyor. Suçu başka yerlerde arıyoruz. 

Orman havayı, suyu temizlermiş. Yağmur yağdırırmış. Bunlar geçiliyor. Varsa yoksa kazanç!

Fatih’i çok sevdiklerini söyleyenlerden, onun “Ormanlarımdan bir dal kesenin başını keserim!” sözünü hatırlayanını görmedim. Bir yönetmelikle zeytin ağaçlarının canına okunacağına ne demeli? Şimdi, her zeytin ağacını, köylü korumak için sarılır oldu! 

Atalarımız, “Yaş kesen, baş keser!” demiş. Şimdi yapılan işte budur.

NUSRET ERTÜRK

EĞİTİMCİ