Zengin mesleği değildir ama kendi zengin meslektir oyunculuk. Ne olmak istersen o olursun. Ayakkabının altı deliktir ama kral rolündesindir. Hiç yalan sevmezsin ama politikacı rolü oynarsın. Çoğaltabiliriz örnekleri. Kötü yanına gelince kimin rol yaptığını hemen anlıyorsun. Kim samimi, içten, kim rol yapıyor, yalan söylüyor anlıyorsun. Mimikleri, tonlamaları, vücut dili ele veriyor o kişiyi. Oyuncu, deneyimlerine ve aldığı eğitime dayalı olarak bunları süzebiliyor. Öyle olunca da hayat zorlaşıyor. Adam kürsüde konuşuyor. Bakıyorsun mimiklerine, vücut diline “Yalan söylüyor şu anda” diyebiliyorsun. Çünkü böyle çok rol oynadın. Fark şu ki: Seninki roldü, onunki hayati bir durum. Çünkü seni yönetiyor. Hayatınla ilgili kararlar verebiliyor. Kötü yanı bu işte. Anlıyorsun. 

İKİ KÖPEK

Yıllar önceydi. Bir futbol maçının ardından yorumcuları dinliyorum. Biri Fenerbahçeli, biri Galatasaraylı, biri Beşiktaşlı üç eski futbolcu maç yorumcusu, konuşuyorlar. Birinin takımı şampiyon olacak. Tartışıyorlar. O sırada yabancı bir teknik direktör: “Bizde bir söz vardır, iki köpek bir kemiği kapar kaçar” dedi. Üç yorumcu da bu söze çok bozuldu. “Vay bizim takıma hayvan dedi” diye kıyameti kopardılar. Güldüm durdum. Bu üç takımın da sembolleri hayvandı. 

AVUKAT

Onları anlatan bir dizi var. Onu izliyorum. Amerika’da geçiyor tabii. Pahalı takım elbise giydikleri için dizinin adı da o: “Takım Elbiseliler” ... Amerika’da avukatlar çok pahalı. Para yetiştirmek neredeyse imkânsız.

Adam böyle bir avukata gelmiş ve “Biliyorum, siz çok pahalı bir avukatsınız. Acaba beş yüz dolar versem size bir soru sorabilir miyim?” demiş. Avukat: “Tabii, ikinci sorunuz nedir?”

Bizde de özellikle Celal Ülgen aynen böyledir. Bunca yıllık yaşamımda avukatım oldu. Ben Celal gibisine hiç rastlamadım. Avukatlık bir meslektir. Zordur da. Ama emeğinin karşılığını istemesi ve alması bir avukat için çok normal bir şey olmalı. Celal öyle davranmıyor. Ben bunu anlayamıyorum. Anlıyorum da şaşırıyorum. Kızı Deniz de avukat, o da babası gibi. İkisine de ikinci soruyu sorabilirsiniz. Çünkü zaten birinciden de para almıyorlar. Umarım herkese uyguladıkları bir şey değildir bu. Çünkü onlara ben bakmak zorunda kalacağım. Çok seviyorum o aileyi.

GENÇLİĞİM 

Gençliğim kanatlandı uçtu gitti

Uçtu seneler gün gibi

Günler saat-saatler dakika

Saçlarım beyaz oldu

Güneş battı gün bitti.

Daha dün

Oyuncakçı çırağıydım

Ömer abinin yanında.

Kavun sattım

Fuat abimin manav dükkânında

Sahneye çıktım on yaşımda

Kısa pantalonum

Pençeli ayakkabım

Yemin ederim saçlarım simsiyahtı.

Bir sabah uyandım ki

Uyanmaz olaydım;

Saksıda çiçek soldu

Akşam oldu

Ömür bitti.

ÖZLEMEK

Halit (Kıvanç) abimi, Savaş’ı (Dinçel), Yaman’ı (Tüzcet), Tarık’ı (Akan) çok özlüyorum. Annem derdi ki: “Ölmüş insanların arkasından özlüyorum denmez.” Tamam annem. Ama özlüyorum, ne yapayım?...