Mustafam, Kemalim, Atatürk’üm. 

Sana en son gelişimde Anıtkabir komutanı Muzaffer Albay’dı. Öğrencilerimle, bana bir tören düzenlemişti. Deftere o gün şunları yazmıştım:

“Mustafam Kemalim. 

Sana geldik. Özür dilemeye...

Müjdat Gezen”

Anıtkabir’i telefonla aradığımızda senin sesin çıkardı. Fakat o zamanın tekniği ile ince bir sesti bu. MSÜ (Mimar Sinan Üniversitesi) Sinema Bölümü kurucusu dostum Sami Şekeroğlu’ndan rica ettim. Sesi düzelttik. Artık telefon çaldığında o gün bugündür senin asıl sesin çıkar. Her ne kadar bu aralar sessizsen de seni anlayabiliyorum. Ben artık genç değilim ama “Gençliğe Hitabe”ni ezbere bilirim:

“Ey Türk Gençliği

...Memleketin dahilinde iktidara sahip olanlar, gaflet ve dalalet ve hatta hıyanet içinde bulunabilirler. Hatta bu iktidar sahipleri, şahsi menfaatlerini müstevlilerin siyasi emelleriyle tevhit edebilirler...” 

Bir konuşmanda da “Türkiye Cumhuriyet’i, şeyhler, dervişler, müritler ve mensuplar memleketi olamaz. En doğru, en hakiki tarikat, medeniyet tarikatıdır” demiştin. 

Gel gör ki biz senin dediklerini yerine getirememişiz. Cumhuriyetine sahip çıkamadık Atam! Bizi bağışla...