Dış politika ile iç politika hiçbir ülkede birbirinden tümüyle bağımsız değildir. Ancak, Türkiye’de bu durum hiçbir zaman Suriye konusunda görüldüğü kadar birbirine girmemiştir.
Son dönemde, Türkiye ile Suudi Arabistan’ın gizli bir askeri anlaşma çerçevesinde Suriye’ye askeri müdahalede bulunacaklarına dair bir ayağı içerde, bir ayağı dışarıda olan bir dezenformasyon kampanyası yürütülüyor. Burada “dezenformasyon” ifadesini, “Türkiye iki gün içinde Suriye’ye girecek” iddiasını ortaya atanlardan çok daha emin bir şekilde kullanmak mümkün.
Türkiye ile Suudi Arabistan’ın Esad’ı devirmek için böyle bir müdahalede bulunacaklarına, bunun ilk aşamasındaysa Türkiye’nin uzun zamandır istediği fakat Batı’yı hâlâ ikna edemediği “tampon bölgeyi” kuracaklarına dair söylentileri doğrulayacak mantıki parametreler ortada yok. İddialar faraziyeler üzerinden yürüyor.

Tespit değil temenni
Süleyman Şah operasyonunun beklenmedik bir şekilde gerçekleştiği doğru tabii. Ancak bu “ofansif” değil “defansif” olan küçük ölçekli bir operasyondu. Söylentilerdeki müdahale ise Türkiye’nin savaşa girmesianlamına geliyor. Üstelik girildi mi, çıkışının nasıl olacağı belli olmayan bir savaş.
Bu tür bir maceraya atılacak olan Türkiye, karşısında sadece Suriye rejimiyle Esad’a destek veren Rusya gibi global ve İran gibi bölgesel güçleri değil, kimin adına Suriye’de “vekâleten” savaştıkları belli olmayan bir dizi radikal grubu da bulacaktır.
ABD Savunma Bakanı Ashton Carter birkaç gün önce Senato’da Suriye’de kurulacak olası bir tampon bölgenin “ciddi bir savaş hazırlığı” gerektireceğini açıkça belirtti. Bunu ABD adına söyledi, fakat aynısı Türkiye için geçerli.
Peki, şu anda içerde bölünmüş ve kavgalı olan, bu arada kamuoyunun desteklemesi mümkün olmayan böyle bir savaşa Türkiye hazırlanıyor mu? Böyle bir savaş için gerekli olan “ileri cephe hazırlıkları” bir yana, gerekli olacak iç güvenlik tedbirlerinin alındığına dair herhangi bir emare var mı?
Bazıları, ideolojik hesaplarla geleneksel Türk dış politikasını altüst etmiş olan, buna rağmen hiçbir hesabı tutmayan AKP’nin, sırf siyasi çıkarları uğruna böyle bir macerayı girişebileceğini düşünebilir. Hükümetin, özellikle de 2009 yılından sonraki dış politikasını en hararetli eleştirenlerden biri olarak, bu olasılığa şahsen para yatırmam.
Bu arada, özellikle ABD basınında çıkan ve Türkiye ile Suudi Arabistan’ın Suriye’ye girmelerini sanki “an meselesiymiş” gibi göstermeye çalışan haberleri ise “tespit” değil “temenni” kaleminden görmek daha gerçekçi olur.