Beşiktaş’ta 4 sakat vardı.
“Zalim” federasyonun 3 günde bir maç oynama “cezası”da vardı!
Kem gözler dahil tüm gözler de üstündeydi.
Takım bu haliyle Rize’deydi.
Yeni statta ev sahibi Beşiktaş gibiydi.
Duyan Beşiktaşlı soluğu Rize’de almıştı.
Biri “Rotasyon” diye bir ‘kelime’ uydurmuştu.
Rotasyon “Düzenli olarak yer değiştirme” demekti!
Bu, hak yememek için yapılırdı..
Devlet dairelerinde ya da şirketlerde olabilirdi.
Orada, adamın “niteliğine ve niceliğine” bakılmazdı!
Oysa bu, futbolda geçerli olamazdı!
Durduk yere “yer değiştirme” yapılamazdı.
Yapılırsa, bu yarar değil zarar getirirdi!
Çünkü, futbolda ana tema fedakârlık değil, yetenekti…
Bu yüzden “Ana iskelet”olurdu!
İyi oynayan adam durduk yere “kesilmezdi”...
Kesen, fazla buğday yemiş bir kafa olurdu!
Beşiktaş’ın ilk onbiri bu yüzden “zorlama” rotasyon gibiydi!
Bu yüzden dakika 40 olduğunda stattakilerin bile uykusu geldi.
Rize, orta sahayı o kadar hızlı geçiyordu ki..
Besbelli Necip, Olcay, Ömer “Bu çocuklar da çimde oynasın” diye sahadaydılar.
Yere düşürülen Tolgay faul bekliyordu. Gitti hakeme “daldı”! Son saniyede kartı gördü.
Hoca ilk yarı, taktik üstüne taktik değiştirdi!
2. yarı Aboubakar ve Quaresma girdi..
Marcelo hiçbir şey yapmadığı halde kart yedi, “Dünya hakemi” Cüneyt’ten!
Aboubakar 3 net gol kaçırdı. O pozisyonları çocuk bile atardı birader!
Bence, Aboubakar adı sadece ‘Bakar’ olmalıydı.
“Kurtarıcı” olarak giren Adriano’yu da kurtarmak gerekiyordu.
Dedim, utandırdı beni.. Attı golü adam.. 1-0 oldu ve maç bitti.
Belki de bu yüzden devrimci olmak zordu!
Bu durum, bir grup kız gördün mü, en çirkinine derin derin bakmaya benziyordu.
O da kendini güzel hisseder, güzel sanırdı..
Eh, olacaksan, böyle devrimci olacaktın.
“Ezilenin” yanında olacaksın!
Güzel kız sevmek kolaydı…
Önemli olan çirkin sevebilmekti…
Yiğitlik, zor olanı yapmaktı yani...

En Kalbi Muhabbetlerimle...
Ben CAN; Orhan Can